Een rolstoel voor Alvin
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Uganda on wheels
01 Juni 2010 | Oeganda, Mukono
Alvin, het knulletje dat mogelijk geopereerd kan worden, wilde zó graag naar school.
Al een paar jaar lang, want zijn broertjes en zusjes gaan wel iedere dag naar school, terwijl hij dan altijd moet thuisblijven met zijn kleine broertje waarmee hij niet echt kan spelen.
Het is een slim knulletje en voordat een eventuele heup- en knie- en rugoperatie mogelijk door zou gaan (als dat al gaat gebeuren), zal dat nog zeker twee maanden duren.
Vlak voordat de schooltijd weer begon (half mei) belde Christine, de counselor van het dorp, mij op om te vragen of Alvin in de tussentijd een rolstoel mocht gebruiken, zodat zijn broers hem naar school kunnen meenemen. Ik vond dat een zeer goed idee, want tja, dat is ook mijn doel met de rolstoelen.
Op een ochtend heb ik alle rolstoelen weer eens bekeken en daartussen stond een prachtig klein rolstoeltje, die hij zelf veilig met zijn handen kon voortbewegen (zelfbeweger). Een rolstoel uit de selectie die Jos uit Bergambacht mij heeft geschonken. (Jos bedankt!).
Op dezelfde dag dat wij Richard naar het kinderhuis gingen brengen, bezochten wij eerst Alvin. Zijn moeder zette hem in de rolstoel en wat een prachtig gezicht was dat!
Eerst vond hij het een beetje eng, maar nadat ik zijn handjes op de hoepels zette en we samen de rolstoel voorzichtig voortbewogen, kreeg hij heel snel de smaak te pakken. Het draaien van de rolstoel had hij zelf al uitgevonden en hij reed heel voorzichtig zelf over het wat hobbelige terrein.
Nadat ik moeder nog even wat “tips en tricks” over de rolstoel had verteld, vroeg Alvin iets aan zijn moeder en ik vroeg of Christine het wilde vertalen.
Alvin vroeg aan zijn moeder: “Nu kan ik straks naar school, maar dan moet je wel echte schoenen voor mij kopen!”
Met zijn gestrekte beentjes en blote voetjes zat hij in de rolstoel. En hij wilde er niet meer uit. Toen wij vertrokken zagen we dat hij meer naar de weg was gereden en hij zwaaide ons uit.
Zittend in zijn rolstoel en met een stralende lach!
Al een paar jaar lang, want zijn broertjes en zusjes gaan wel iedere dag naar school, terwijl hij dan altijd moet thuisblijven met zijn kleine broertje waarmee hij niet echt kan spelen.
Het is een slim knulletje en voordat een eventuele heup- en knie- en rugoperatie mogelijk door zou gaan (als dat al gaat gebeuren), zal dat nog zeker twee maanden duren.
Vlak voordat de schooltijd weer begon (half mei) belde Christine, de counselor van het dorp, mij op om te vragen of Alvin in de tussentijd een rolstoel mocht gebruiken, zodat zijn broers hem naar school kunnen meenemen. Ik vond dat een zeer goed idee, want tja, dat is ook mijn doel met de rolstoelen.
Op een ochtend heb ik alle rolstoelen weer eens bekeken en daartussen stond een prachtig klein rolstoeltje, die hij zelf veilig met zijn handen kon voortbewegen (zelfbeweger). Een rolstoel uit de selectie die Jos uit Bergambacht mij heeft geschonken. (Jos bedankt!).
Op dezelfde dag dat wij Richard naar het kinderhuis gingen brengen, bezochten wij eerst Alvin. Zijn moeder zette hem in de rolstoel en wat een prachtig gezicht was dat!
Eerst vond hij het een beetje eng, maar nadat ik zijn handjes op de hoepels zette en we samen de rolstoel voorzichtig voortbewogen, kreeg hij heel snel de smaak te pakken. Het draaien van de rolstoel had hij zelf al uitgevonden en hij reed heel voorzichtig zelf over het wat hobbelige terrein.
Nadat ik moeder nog even wat “tips en tricks” over de rolstoel had verteld, vroeg Alvin iets aan zijn moeder en ik vroeg of Christine het wilde vertalen.
Alvin vroeg aan zijn moeder: “Nu kan ik straks naar school, maar dan moet je wel echte schoenen voor mij kopen!”
Met zijn gestrekte beentjes en blote voetjes zat hij in de rolstoel. En hij wilde er niet meer uit. Toen wij vertrokken zagen we dat hij meer naar de weg was gereden en hij zwaaide ons uit.
Zittend in zijn rolstoel en met een stralende lach!
-
01 Juni 2010 - 19:21
Sylvie:
Hoi Anita,
Wat ontzettend gaaf! Ik krijg er tranen van in mn ogen. Had er dolgraag bij willen zijn om dat te zien. Ik vind het echt fantastisch wat je voor Alvin en Richard hebt kunnen doen!
Heel veel liefs uit Peru,
xxx Sylvie -
01 Juni 2010 - 20:41
Tante Wilma,oom Ruud:
Hoi Anita, wat goed van je ,dat is weer een mijlpaal bereikt voor Alvin .Wat moet dat toch een goed en fijn gevoel geven om weer een stap verder te zijn gekomen,fantastisch gewoon.Ben je ook alweer bij Richard geweest? Ben erg benieuwt hoe hij nu reageert als hij je weer ziet.Is Ineke ook al bij jullie? Gaan jullie met z'n viertjes nog leuke dingen doen? voor Lau en Maria zit het er weer haast op, dan nog een paar weekjes en dan zien we jou ook weer in Holland, dat zal ook wel weer wennen zijn.Geniet en jullie nog lekker een weekje met elkaar dat heb je nodig. lieve allemaal ik ga eindigen met voor jullie allemaal de hartelijke groetjes.Wilma.xxxx
-
02 Juni 2010 - 07:34
Noor:
Geweldig, Anita!
Hij past ook precies in die rolstoel met zijn kleine lijfje. It was ment to be!
En ik zie dat je je charmante laarzen weer aan hebt...? :-) -
02 Juni 2010 - 11:00
Patricia:
Ah dat koppie op die een na laatste foto! Om op te vreten! Het is ook wel een stoere rolstoel.
En dan die laarzen van jou! Hahaha. Ik kan me voorstellen dat je nagekeken wordt. -
02 Juni 2010 - 16:28
Liet Hellebrekers:
Hoi Anita,
Zo te horen hebben jullie met z'n drieën heel wat avonturen achter de rug. Het is voor je ouders, denk ik niet voor herhaling vatbaar, maar toch heel bijzonder dat jullie dit samen hebben gedaan.
De foto van die leeuw in de boom is geweldig, mooi genoeg om er straks iets mee te doen (uitvergroten of laten afdrukken op linnen),maar het mooiste van alles is toch je cadeau voor Alvin. Je hebt voor hem de wereld ineens groter gemaakt. Wat zal hij ervan genieten dat hij naar school kan en zich zelfstandig kan verplaatsen.
Een spontane knuffel van je onbekende fan.
Liet
-
02 Juni 2010 - 19:04
Nelly En Peter:
O Anita, het blijft iedere keer weer zo ontroerend, hoe veel goeds je kunt doen als je goed rondkijkt en de middelen hebt om hulp te bieden. Wat zal dit manneke gelukkig zijn en wat goed als ook hij de kans krijgt zich te ontwikkelen!
Ben benieuwd wat je in de tijd die je nog rest nog allemaal voor elkaar krijgt!
Groetjes,
Nelly en Peter -
05 Juni 2010 - 19:50
Edje:
Hoi Anita,
Dit is toch geweldig. Hier doe je het toch allemaal voor. Alvin die zelf aangeeft heen snel naar school te willen.En dat kan dankzij jou nu gewoon.
Prachtig die rolstoel en bijpassende laarzen van jou. Groetjes Edje -
06 Juni 2010 - 14:55
Jos Blonk:
Hoi Anita,
Wat ontzettend fijn dat ze goed terecht komen. Geweldig zoals Alvin ineens opleeft.
Ik hoor graag of een operatie doorgang kan vinden en of het betaald kan worden. Anders kan ik misschien nog iets voor je doen.
grt Jos -
07 Juni 2010 - 16:40
Theo:
Geweldig zeg, ook dat heb je weer mooi voor elkaar. Wat fijn dat je dit allemaal kan doen. X Theo -
13 Juli 2010 - 18:27
Alexandra En Hannie:
Meid,
wat doe je het toch goed. Geweldig, tranen van blijdschap als ik jouw verhaal lees en je foto's zie. Wat heb je allemaal bereikt.
liefs van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
