Afscheid van Roland en Ron
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Uganda on wheels
19 Juli 2010 | Oeganda, Mukono
Het afscheid van Roland en Ron was kort en (te) snel.
Door de bomexplosies eerder in de week zijn er zeer verscherpte controles op plaatsen waar grote menigten bij elkaar komen. En als de Ugandezen het hebben over controles, dan ZIJN het ook controles.
Voordat we het luchthaventerrein konden inrijden, werd iedere auto bijna ondersteboven gehaald, de bagage werd gescand met een metaaldetector en de passagiers werden gefouilleerd. De rij auto's voor de controlepost was zo lang, dat Roland, Ron en ik besloten om het stuk tot de ingang van de luchthaven te rennen. Met de bagage! Want als we dit niet zouden doen, konden we de bagage niet meer inchecken en zouden zij de vlucht naar Brussel missen.
Maar de weg tot aan de incheckbalie was zeker nog één km. lang. Gelukkig konden we een auto die reeds door de controlepost was gekomen aanhouden en konden we het laatste stuk meerijden. Wat een mazzel en wat zijn de Ugandezen dan toch weer behulpzaam!
Ineke, die donderdag is aangekomen, bleef bij onze taxichauffeur in de auto zitten om mij daarna weer op te halen.
Het was een intense week! Een "vakantie" met uitersten. Enerzijds de spanning van de WK finale Nederland-Spanje die abrupt voor het einde van de wedstrijd ten einde kwam en omdat we door bomexplosies bij ons in de buurt zo snel mogelijk de stad moesten verlaten.
Anderzijds de blijdschap van de kinderen Mercy, Cathy, Sharon en Phiona die beter gingen horen met de nieuwe gehoorapparaten.
Ik wil Roland en Ron ontzettend bedanken! Twee heren met het hart op de goede plek.
Roland en de andere sponsors die met eigen geld, kinderen in Uganda hebben laten horen met dure gehoorapparaten. En deze kinderen zijn verzekerd van jarenlange zorg en begeleiding vanuit Nederland. Het is gewoon geweldig!
Voor geïnteresseerden die de verdere inside-informatie omtrent dit project willen lezen: http://www.zweershoortoestellen.nl/
Ik heb daarnaast met hen een ontzettend leuke week gehad! Heel veel plezier gehad en samen hebben we ook nog een kleine safari ondernomen. We hebben koekjes gebracht bij Richard en de andere gehandicapte kinderen, een craftmarkt bezocht en ik heb genoten van de BBQ's die Roland en Ron voor de andere vrijwilligers organiseerden!
En met het afscheid van Roland en Ron ga ik mij nu ook langzamerhand voorbereiden op mijn eigen afscheid.
Nog zes dagen te gaan!
Door de bomexplosies eerder in de week zijn er zeer verscherpte controles op plaatsen waar grote menigten bij elkaar komen. En als de Ugandezen het hebben over controles, dan ZIJN het ook controles.
Voordat we het luchthaventerrein konden inrijden, werd iedere auto bijna ondersteboven gehaald, de bagage werd gescand met een metaaldetector en de passagiers werden gefouilleerd. De rij auto's voor de controlepost was zo lang, dat Roland, Ron en ik besloten om het stuk tot de ingang van de luchthaven te rennen. Met de bagage! Want als we dit niet zouden doen, konden we de bagage niet meer inchecken en zouden zij de vlucht naar Brussel missen.
Maar de weg tot aan de incheckbalie was zeker nog één km. lang. Gelukkig konden we een auto die reeds door de controlepost was gekomen aanhouden en konden we het laatste stuk meerijden. Wat een mazzel en wat zijn de Ugandezen dan toch weer behulpzaam!
Ineke, die donderdag is aangekomen, bleef bij onze taxichauffeur in de auto zitten om mij daarna weer op te halen.
Het was een intense week! Een "vakantie" met uitersten. Enerzijds de spanning van de WK finale Nederland-Spanje die abrupt voor het einde van de wedstrijd ten einde kwam en omdat we door bomexplosies bij ons in de buurt zo snel mogelijk de stad moesten verlaten.
Anderzijds de blijdschap van de kinderen Mercy, Cathy, Sharon en Phiona die beter gingen horen met de nieuwe gehoorapparaten.
Ik wil Roland en Ron ontzettend bedanken! Twee heren met het hart op de goede plek.
Roland en de andere sponsors die met eigen geld, kinderen in Uganda hebben laten horen met dure gehoorapparaten. En deze kinderen zijn verzekerd van jarenlange zorg en begeleiding vanuit Nederland. Het is gewoon geweldig!
Voor geïnteresseerden die de verdere inside-informatie omtrent dit project willen lezen: http://www.zweershoortoestellen.nl/
Ik heb daarnaast met hen een ontzettend leuke week gehad! Heel veel plezier gehad en samen hebben we ook nog een kleine safari ondernomen. We hebben koekjes gebracht bij Richard en de andere gehandicapte kinderen, een craftmarkt bezocht en ik heb genoten van de BBQ's die Roland en Ron voor de andere vrijwilligers organiseerden!
En met het afscheid van Roland en Ron ga ik mij nu ook langzamerhand voorbereiden op mijn eigen afscheid.
Nog zes dagen te gaan!
-
19 Juli 2010 - 07:52
Diana En Britt:
Jaaaaaaaaaaaaaaaa!!!
Bijna thuis!!!
We hebben je gemist!!!
XXX -
19 Juli 2010 - 12:46
Janneke:
Waagplein in Alkmaar zet je maar schrap: Anita komt er weer aan..
G E Z E L L I G ! !
Tot snel Aniet, goede reis terug. X Janneke -
19 Juli 2010 - 14:29
Liet Hellebrekers:
Dag Anita,
Bedankt dat je ons hebt laten mee-genieten van jouw belevenissen in Uganda. Het was leuk, vaak ontroerend en altijd boeiend om te lezen, ik zal het gaan missen.
Ik wens je nog een paar fijne dagen, sterkte bij het afscheid nemen en een goede en veilige thuisreis.
God bless you!
Hartelijke groet van
Liet -
19 Juli 2010 - 17:25
Oom Ruud Tante Wilma:
Hoy Anita,op de eerste plaats bedankt voor je smsje vanochtend ik vond het bijzonder leuk, ook heb ik er een teruggestuurd maar ben bang dat deze ook niet is doorgekomen. Fijn dat je met de jongens zo een leuke week hebt gehad,kun je op terugkijken. En als je wer thuis bent weet ik haast zeker dat die contacten zullen blijven bestaan. Nog een paar dagen en nachtjes dan is het zover,achteraf is het nog wel snel gegaan.Vooral met je berichten had je toch het gevoel dichter bij elkaar te zijn. Heb ondertussen ook met de computer om leren gaan,heb ik aan jou te danken, voor die tijd deed ik er niets mee, dus bedankt daarvoor. Nu Anita de laatste loodjes zullen misschien toch nog wel moeilijk voor je zijn, blij om naar huis te kunnen ,maar anderzijds het afscheid van de kinderen en alles wat je daar achterlaat. Lieve Anita blij dat je terugkomt en hoop je gauw te zien. liefs xxxx -
19 Juli 2010 - 20:00
Ron De Ruiter:
Hey Anita,
Geniet nog lekker van de laatste paar dagen in dat verschrikkelijk mooie land. Het afscheid was een beetje gestresst en dat was jammer, maar dat is niet wat ik me ga herinneren over deze afgelopen week. Die 4 meiden, Richard en alle andere mooie dingen die we hebben gedaan. Geen bomaanslag kan dat veranderen. Dikke kus voor jou en Ineke, en hopelijk kunnen we binnenkort in NL ook een keer afspreken. -
20 Juli 2010 - 19:10
Nelly Welters:
Hoi Anita,
Meid,ik dorst nog niet eens te vragen of je de bomaanslag hebt meebeleefd, wat een afschuwelijke herinnering houd je nu over aan wat een geweldige happening moest zijn, de finale van het WK 2010!
Gelukkig zijn jullie zelf niet betrokken geweest bij het geweld, dat zou ook wel héél wrang zijn.
Ik heb het al vaker uitgesproken en doe dat nu nog één keer: wat heb je gigantisch veel werk verzet en wat ben je voor veel kinderen het verschil geweest: eerst arm en zonder toekomst, nu met een gelukkige horizon. Chapeau, goede terugreis en tot ziens!
Nelly en Peter -
20 Juli 2010 - 21:29
Theo:
Gatver, wat moet dat een spanning hebben teweeggebracht die bomaanslag. Jammer voor de mannen maar gelukkig was je niet alleen. Wat geweldig wat er allemaal is verricht en ik ben trots op je. Lieve Anita, ik wens je nog een paar hele fijne dagen daar en wens je ook veel sterkte met afscheid nemen, dat zal nog niet meevallen en natuurlijk een goede en veilige terugreis. Big hugh en dikke kus Theo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
