Pasfoto's nemen!
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Uganda on wheels
04 Maart 2010 | Oeganda, Kampala
Iedere dag neem ik al mijn 'beschermamuletten' mee. Het boeddhabeeldje van Ineke, de sleutelhanger en kruisje (met Mariabeeld) van tante Wilma en het Engelsteentje van Ellen.
Maar soms is daar ook nog een schietgebedje bij nodig, want het verkeer in Uganda is echt vreselijk. Auto's halen elkaar links en rechts in dat gepaard gaat met een hoop getoeter.
Daartussendoor rijden nog de boda's met vaak twee of drie mensen achterop. De boda's schieten kriskras door alle auto's heen en daarbij is het nodig om de diepe goot naast de weg te vermijden.
Van de week moest ik pasfoto's laten maken voor mijn visum naar Sudan. Ik was naar Kampala gereden en zocht een bodachauffeur die wat Engels sprak, want leg maar eens met handen en voeten uit dat je twee pasfoto's wilt laten maken. Met mijn beperkte oog-hand coördinatie ben ik daar uren mee bezig en zoveel tijd had ik niet.
Ik zag een boda, waarop een bord zat bevestigd met de tekst: ”Jezus protect me”. Dat was goed, want als Jezus zijn brommertje bedoelde, dan 'protecte' Hij de brommer vast ook wel als ik achterop zat.
De aardige knul wist een fotozaakje en we croste (ik met gekruiste vingers) door het verkeer van links naar recht.
Het fotozaakje was een soort van halve container. Achter de balie zat een lieftallig meisje die het geloof ik wel grappig vond dat een Moezoengoe hier haar foto wilde laten maken. Er werd dan ook een hoop gelachen naar achteren (waar de fotograaf zat). Uiteindelijk kwam de fotograaf met een fototoestel uit het jaar 0. Mijn vriend Willem zou er stikjaloers op zijn, zo oud was hij volgens mij.
In de 'wachtruimte' hing een wit (lees: bruin door het stof) doek en er werd ergens een stoel vandaan getrokken en ik moest gaan zitten. De fotograaf stopte mijn 'bakkebaarden” nog even achter mijn oren.
De beste man maakte een foto en ik kon drie uur later terugkomen. Dan zou hij ontwikkeld zijn (dat vond ik al voorspoedig).
Nou, jullie begrijpen natuurlijk wel dat dit de meest fantastische foto aller tijden is geworden. De fotograaf had er namelijk extra zijn best op gedaan om mij er zo blank mogelijk uit te laten zien. Dus met extra overbelichting en dat witte doek achter mij moest ik wel heel goed kijken om mezelf in die foto te herkennen (terwijl ik toch al gebruind was door de zon?)
Zelfs de Sudanese ambassademedewerker moest er smakelijk om lachen toen ik hem, met enige gêne, de foto's overhandigde. We hebben er samen om gelachen en hopelijk bespoedigt dit mijn visumaanvraag!
Maar soms is daar ook nog een schietgebedje bij nodig, want het verkeer in Uganda is echt vreselijk. Auto's halen elkaar links en rechts in dat gepaard gaat met een hoop getoeter.
Daartussendoor rijden nog de boda's met vaak twee of drie mensen achterop. De boda's schieten kriskras door alle auto's heen en daarbij is het nodig om de diepe goot naast de weg te vermijden.
Van de week moest ik pasfoto's laten maken voor mijn visum naar Sudan. Ik was naar Kampala gereden en zocht een bodachauffeur die wat Engels sprak, want leg maar eens met handen en voeten uit dat je twee pasfoto's wilt laten maken. Met mijn beperkte oog-hand coördinatie ben ik daar uren mee bezig en zoveel tijd had ik niet.
Ik zag een boda, waarop een bord zat bevestigd met de tekst: ”Jezus protect me”. Dat was goed, want als Jezus zijn brommertje bedoelde, dan 'protecte' Hij de brommer vast ook wel als ik achterop zat.
De aardige knul wist een fotozaakje en we croste (ik met gekruiste vingers) door het verkeer van links naar recht.
Het fotozaakje was een soort van halve container. Achter de balie zat een lieftallig meisje die het geloof ik wel grappig vond dat een Moezoengoe hier haar foto wilde laten maken. Er werd dan ook een hoop gelachen naar achteren (waar de fotograaf zat). Uiteindelijk kwam de fotograaf met een fototoestel uit het jaar 0. Mijn vriend Willem zou er stikjaloers op zijn, zo oud was hij volgens mij.
In de 'wachtruimte' hing een wit (lees: bruin door het stof) doek en er werd ergens een stoel vandaan getrokken en ik moest gaan zitten. De fotograaf stopte mijn 'bakkebaarden” nog even achter mijn oren.
De beste man maakte een foto en ik kon drie uur later terugkomen. Dan zou hij ontwikkeld zijn (dat vond ik al voorspoedig).
Nou, jullie begrijpen natuurlijk wel dat dit de meest fantastische foto aller tijden is geworden. De fotograaf had er namelijk extra zijn best op gedaan om mij er zo blank mogelijk uit te laten zien. Dus met extra overbelichting en dat witte doek achter mij moest ik wel heel goed kijken om mezelf in die foto te herkennen (terwijl ik toch al gebruind was door de zon?)
Zelfs de Sudanese ambassademedewerker moest er smakelijk om lachen toen ik hem, met enige gêne, de foto's overhandigde. We hebben er samen om gelachen en hopelijk bespoedigt dit mijn visumaanvraag!
-
04 Maart 2010 - 07:35
Oom RuudTante Wilma:
Hoy Anita wat een pracht verhaal,jij moet af en toe toch ook wel in een deuk liggen van het lachen.Maar toch krijg je voor elkaar wat je wilt,geweldig.Wist trouwens niet dat je bakkebaarden had,zal trouwens een pracht foto zijn geworden,vast iets voor in je fotoboek of voor een eventueel sollicitatie.Ook zie je dat sommige kleine attenties goed van pas komen.We hopen dat de visum er gauw komt zodat jij en Ineke elkaar weer kunnen zien.Lieve groetjes van ons uit Ouderkerk,hou je goed.Tot het volgende verhaal. -
04 Maart 2010 - 08:23
Monique Zandvoort:
Lieve Anita, Ik vind dat je ontzettend heerlijk schrijft en ik kijk iedere keer uit naar jouw volgende verslag. Wat maak je ontzettend veel mee! Ik ben onder de indruk van alles dat je doet en onderneemt. Mijn petje af.Soms als ik 's ochtends wakker word dan moet ik wel eens aan je denken en hoop ik dat het een goede dag voor je wordt!Af en toe steek ik hier ook een kaarsje voor je op en wens ik dat je maar veel lieve mensen op je pad mag krijgen daar in Oeganda en dat alles maar goed mag gaan. Liefs en een dikke kus van Monique xxx -
04 Maart 2010 - 12:27
Edje:
Hoi Anita,
Wat een langdurige onderneming voor 2 pasfoto's. Lachen is altijd goed, dus dat visum komt hopelijke heel snel. Groetjes Edje -
04 Maart 2010 - 16:06
Mam Maria:
Wat een pracht verhaal.
Het is hier bijna vechten wie hier het eerst je belevenissen gaan lezen. Nou, meestal is dit lau. En dan gaat hij eerst nog op zoek naar nieuwe foto's zodat ik nog langer moet wachten. Jammer dat die "witte" er niet bij staat. Veel liefs van Lau en mij -
04 Maart 2010 - 19:06
Harm Schepers:
Hallo Anita, ik heb van Ineke begrepen dat jij voor jouw goede doel een gironummer hebt geopend. Wil jij dat even noemen. Mogelijk zijn er meer mensen hier die daarop wat willen gaan storten. Succes met je mooie missie daar en tot ziens, Harm. -
06 Maart 2010 - 08:34
Ditta:
Ha die Anita,
ik geniet erg van je stukjes en krijg zo een goed beeld van alles waar je mee bezig bent.
Ik heb bewondering voor je!
Veel succes en sterkte en zet hem op.
groet van ditta
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
