Geluksmomenten

Hiervoor doen we het!
Een lange, intensieve maar zeer vruchtbare dag was het gisteren. Om 7.30 uur werden we door onze taxichauffeur opgehaald om samen met de contactpersoon en tevens onze eerste werknemer alle nieuwe (en ook wat bekende) kinderen te bezoeken.

Anuna had haar mooiste jurk aangetrokken, wat leek op een tijgervelletje. Volgens ons was het de eerste keer dat zij een blanke zag, omdat haar hutje diep verscholen in de wildernis lag. Binnen no time was de tamtam rondgegaan en stonden alle buurkindjes op onze handen te kijken. Anuna is 8 jaar en heeft een heupafwijking. Zij kan aan de hand enkele wankele stapjes zetten, maar daarmee is het dan ook gedaan. Al haar broertjes en zusjes gaan naar school en tot nu toe moest zij thuisblijven, wat ook geen pretje is.
Op al onze vragen die onze werknemen Dan voor ons vertaalde werd wat schuchter antwoord gegeven door moeder. Maar al gauw werd duidelijk dat dit meisje verstandelijke goed was en haar enige probleem was dat zij door haar handicap niet bij de school kon komen. Met een rolstoel zou dit probleem opgelost zijn, want de ouders kunnen en willen het schoolgeld voor haar betalen.
Ineke liep vervolgens naar de auto om een geschikte rolstoel te halen en toen moeder dit zag sprong zij op van haar kleedje en liep Ineke dansend van blijdschap tegemoet, met alle buurkinderen in haar kielzog. Anita begeleide Anuna naar de rolstoel waar zij zeer tevreden in plaatsnam. We weten zeker dat dit meisje komend semester naar school gaat.

Met dit eerste begin waren we erg blij. Mede omdat onze werknemer Dan toch heel goed onderscheid had gemaakt om kinderen te selecteren die ook naar school konden gaan. Natuurlijk zaten er ook een aantal kinderen bij die niet voldeden aan dit criterium. Dit brengt ons iedere weer in een dilemma, omdat ook deze kinderen een kans verdienen op een beter bestaand. Zoals Mboembe.
Wat een verschrikkelijk guitig ventje. Helemaal onder de poep klauterde hij met veel moeite met zijn scheve beentjes van een trappetje af om ons te begroeten. Aangezien we met ieder kind contact willen maken, was het dit keer Anita’s beurt om ‘handjes te schudden’. Jullie zullen vast begrijpen hoe blij Ineke was dat zij dit keer dit keer de foto mocht maken. Gelukkig bestaan er natte doekje. Mboembe kan niet naar school, kan niet praten maar geniet zichtbaar van onze aandacht, kadootjes en de wereld om hem heen.
Moeder wil hem graag meenemen als zij de andere kinderen naar school brengt en hem hebben we een buggy. Deze buggy was van een kind wat inmiddels is overleden en stond ongebruikt te verstoffen.

2 van de 8 kinderen. Nog 6 te gaan en natuurlijk onze andere kinderen, zoals Alvin, Richard enz. Dit komt in onze volgende verhalen, want inmiddels is er geen stroom meer en is de batterij van de laptop is bijna leeg.