Het begin is niet altijd gemakkelijk
Door: Ineke en Anita
Blijf op de hoogte en volg Uganda on wheels
28 Mei 2019 | Oeganda, Jinja
We dachten alles voor elkaar te hebben voordat we naar Uganda vertrokken. Vorig jaar hebben we Victoria ontmoet en in één van haar cottages gelogeerd. We hebben elkaar toen beter leren kennen en hadden een goed gevoel bij het geheel. Ze heeft ons toen met wat praktische dingen geholpen en wij hebben wat zaken voor haar geregeld. We waren blij met elkaar.
Ook had zij een ruimte voor ons waar wij, tijdens onze afwezigheid, onze spullen konden opbergen, een zogenaamde store. De rolstoelen, onze persoonlijke dingen en alle(kinder) kleding die wij hier altijd dragen en daardoor niet iedere keer vanuit Nederland hoeven mee te nemen, konden we daar stallen. We hoefden ons geen zorgen te maken.
We hebben direct een reservering gemaakt voor dit jaar, voor de cottage, genaamd krokodil met uitzicht over het Victoria meer. Iedereen blij. We maakten ons geen zorgen en nogmaals we dachten het allemaal voor elkaar te hebben.
Omdat we de avond van aankomst in Uganda altijd laat zijn, hadden we uit voorzorg al een kleine kamer in een plaatselijk hotel geboekt.
Nou daar begon het al, we kwamen om 1 uur ‘s nacht aan bij het betreffende hotel en moesten iedereen uit bed bellen, omdat ze vergeten waren dat we laat zouden aankomen. Nadat drie dames en een meneer wakker waren geworden en zich over het probleem hadden gebogen, konden we om half twee in een schoon bed stappen en van onze coma genieten.
Twintig uur onderweg zijn is toch wel iets om van bij te moeten komen.
De volgende ochtend waren we om 10 uur al bij Victoria. Ze zat al op ons te wachten. We waren blij om haar te zien, maar merkten wel dat zij een beetje timide op ons reageerde, maar ach daar laten wij ons niet door ontmoedigen. Na de begroeting vertelde ze dat ze een issue met ons wilde bespreken.
Na wat gedraai en onduidelijkheden bleek het issue dat ze onze cottage al was verhuurd en dat wij er dus niet over konden beschikken. Hoe dit tot stand was gekomen is ons niet duidelijk geworden, feit was dat we met 90 kilo bagage twee kleine koffers en twee rolstoelen dus geen onderkomen hadden voor de komende drie weken. En we hadden er zó naar uitgekeken.
Nadat we van deze teleurstelling waren bijgekomen, gingen we naar onze store en zagen al snel dat er was ingebroken. Al onze persoonlijke spullen, maar ook alle gedoneerde kinderkleding, was gestolen. Zo deze dag “was not a good day”.
Het vinden van een ander onderkomen, waar we ook blij van werden, bleek toch niet makkelijk te zijn dus uiteindelijk hebben we via facebook (Nederlanders in Jinja) een oproep geplaatst. En hiermee belandden we vanuit een “ hoosbui in de stralende zon”. Een prachtige plek, met uitzicht op de Nile River, mooi huisje met aapjes op het balkon. Lieve mensen en een plek waarnaar we graag naar teruggaan na een dag werken. Zo deze dag ‘was good day”!
Inmiddels hebben we al een aantal kinderen en scholen bezocht en hebben we de smaak weer te pakken.
Ook had zij een ruimte voor ons waar wij, tijdens onze afwezigheid, onze spullen konden opbergen, een zogenaamde store. De rolstoelen, onze persoonlijke dingen en alle(kinder) kleding die wij hier altijd dragen en daardoor niet iedere keer vanuit Nederland hoeven mee te nemen, konden we daar stallen. We hoefden ons geen zorgen te maken.
We hebben direct een reservering gemaakt voor dit jaar, voor de cottage, genaamd krokodil met uitzicht over het Victoria meer. Iedereen blij. We maakten ons geen zorgen en nogmaals we dachten het allemaal voor elkaar te hebben.
Omdat we de avond van aankomst in Uganda altijd laat zijn, hadden we uit voorzorg al een kleine kamer in een plaatselijk hotel geboekt.
Nou daar begon het al, we kwamen om 1 uur ‘s nacht aan bij het betreffende hotel en moesten iedereen uit bed bellen, omdat ze vergeten waren dat we laat zouden aankomen. Nadat drie dames en een meneer wakker waren geworden en zich over het probleem hadden gebogen, konden we om half twee in een schoon bed stappen en van onze coma genieten.
Twintig uur onderweg zijn is toch wel iets om van bij te moeten komen.
De volgende ochtend waren we om 10 uur al bij Victoria. Ze zat al op ons te wachten. We waren blij om haar te zien, maar merkten wel dat zij een beetje timide op ons reageerde, maar ach daar laten wij ons niet door ontmoedigen. Na de begroeting vertelde ze dat ze een issue met ons wilde bespreken.
Na wat gedraai en onduidelijkheden bleek het issue dat ze onze cottage al was verhuurd en dat wij er dus niet over konden beschikken. Hoe dit tot stand was gekomen is ons niet duidelijk geworden, feit was dat we met 90 kilo bagage twee kleine koffers en twee rolstoelen dus geen onderkomen hadden voor de komende drie weken. En we hadden er zó naar uitgekeken.
Nadat we van deze teleurstelling waren bijgekomen, gingen we naar onze store en zagen al snel dat er was ingebroken. Al onze persoonlijke spullen, maar ook alle gedoneerde kinderkleding, was gestolen. Zo deze dag “was not a good day”.
Het vinden van een ander onderkomen, waar we ook blij van werden, bleek toch niet makkelijk te zijn dus uiteindelijk hebben we via facebook (Nederlanders in Jinja) een oproep geplaatst. En hiermee belandden we vanuit een “ hoosbui in de stralende zon”. Een prachtige plek, met uitzicht op de Nile River, mooi huisje met aapjes op het balkon. Lieve mensen en een plek waarnaar we graag naar teruggaan na een dag werken. Zo deze dag ‘was good day”!
Inmiddels hebben we al een aantal kinderen en scholen bezocht en hebben we de smaak weer te pakken.
-
28 Mei 2019 - 14:13
Maria :
Wat vind ik het toch knap en bijzonder dat jullie ondanks alles de moed erin houden.
Echt klasse
Veel liefs en succes verder. -
28 Mei 2019 - 14:16
Maria:
Wat een klasse dat jullie steeds weer de moed opbrengen door te gaan.
Veel succes lieverds en heel veel liefs -
28 Mei 2019 - 14:57
Trudy:
Lieve Anita en Ineke,
Vandaag was ik bij Maria, en hoorde al over jullie tegenslag. Jammer van alle gestolen spullen; fijn dat jullie nu toch zo'n mooie plek hebben gevonden. Die aapjes zijn trouwens ook niet helemaal te vertrouwen hoor!
Ik wens jullie een goed verblijf. En kijk vol belangstelling uit naar de verslagjes over het wel en wee van 'jullie kinderen'! Houd je goed en blijf gezond; veel liefs van Trudy -
29 Mei 2019 - 13:25
Nelly En Johnl:
Lieve Anita en Ineke hoe gaat het bij jullie wijzijn gister teruggekomen en het was heerlijk leuke mensen ontmoet ennu weer aan degang he wassenen strijken je kan dat wel maar hier word het ook lekker weer het weekend dus gaan we gewoon verder met de zon hoe gaat het met de kinderen van vorig jaar nog blij met dr schoenen die zullen inmiddels wel versleten zijn he nou lieverds pas goed op endenk erom met het eten en drinkennliefs en eendikke kus van ons doeggg xxx -
30 Mei 2019 - 07:36
Edje:
Lieve Anita en Ineke,
Wat een "lekker" begin weer. Bewonderingswaardig dat jullie de schouders niet laten hangen en vol goede moed de draad weer oppakken. Top.
Vragen jullie Victoria nog een bijdrage voor de verkochte kleding enz. ? Of mag ik zo niet denken?
Succes verder. -
31 Mei 2019 - 08:56
Ineke :
Wat een "vervelende " start meiden. Mooi dat jullie knop konden omzetten en een fijne en prachtige plek hebben kunnen vinden. Zo zie je maar uit iets vervelends kan ook iets moois ontstaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
