Up and downs

Het is ongelofelijk, maar het is hier zó koud overdag dat we gebruik hebben moeten maken van de door jullie gedoneerde warme jassen voor de brommerrijders. Met grote ski-jassen aan en door de regen hebben we de afgelopen dagen rondgetoerd op glibberige wegen, om al onze projectkinderen te bezoeken en gedeelten van schoolgeld te betalen.

Soms was de regen zo heftig, wat we urenlang bij wildvreemde mensen langs weg moesten schuilen totdat de regen ophield. Dit zorgde vaak voor enorm leuke ontmoetingen en gesprekken.
En als er veel regen valt, dan is de beschikbaarheid over elektriciteit soms ver te zoeken. En geen elektriciteit betekent ook geen internet. Maar dat zijn nog de minste uitdagingen. In Uganda is de geldigheidsdatum van de Dollar plotseling gewijzigd. Dit was niet algemeen bekend en onze meegebrachte Dollars (waarmee wij altijd onze accommodatie betalen) bleek ineens niet meer geldig te zijn. Geen enkele accommodatie en geen één bank was bereid de dollars te accepteren en om te wisselen in Ugandese Shilling.
Als topje van de ijsberg hebben we gepind, zonder uitgifte van biljetten. Helaas bleek het geld wel van de rekening te zijn afgeschreven. Kortom, veel bezoekjes aan de bank en daardoor ook een hoop ergernis. Maar goed, dat mag andere pret niet drukken.

Want wat was het leuk om Rashid vandaag weer te zien en hem zijn nieuwe rolstoel te kunnen geven. De oude was tot op de velgen versleten en zo vaak hersteld dat er bijna geen beweging meer in te krijgen was. Ook is hij overgegaan naar de laatste klas van de middelbare school. We zijn trots op hem. Als hij bovengemiddeld in zijn laatste jaar presteert, dan ligt de weg naar de universiteit voor hem open. Dit zal dan worden bekostigd door de Ugandese overheid.

De rest van de kinderen, behalve Michael, zijn allen overgegaan naar de volgende klas.

Onze jongvolwassene Ramazan kon dankzij vele sponsors vorig jaar starten met zijn opleiding voor autotechniek. Ramazan heeft jarenlang moeten wachten om weer naar school te kunnen gaan.
Zijn ouders zijn al vroeg overleden en recent ook zijn tante die voor hem zorgde.

Hij is super enthousiast, zeer gemotiveerd en is eén van de betere leerlingen van zijn klas. Ondanks zijn fysieke beperkingen die hem veel pijn en ongemak opleveren (hij kan namelijk alleen op zijn hurken lopen) is hij toch iedere dag in de werkplaats te vinden en na de vakantie is hij als eerste weer op school. In dit eerste jaar autotechniek heeft hij kunnen onderzoeken of deze opleiding hem ligt en of hij dit fysiek aankan. Eigenlijk is een tweede jaar en hoger niveau nodig om echt met dit diploma aan het werk te kunnen gaan. Daarom hebben wij in overleg met hem en zijn onderwijzers besloten om de kans te geven het tweede niveau autotechniek te gaan volgen.

Morgen volgt weer een lange dag achter de brommer, genietend van het leven in Afrika met haar mooie dingen en uitdagingen.