De Bisschop en Richard
Door: Ineke en Anita
Blijf op de hoogte en volg Uganda on wheels
09 Februari 2012 | Oeganda, Mukono
Onze 5e dag is bijna voorbij en we hebben nu ons eerste (en waarschijnlijke enige) relaxmoment. Even 2 uur voor onzelf om bij een nagelegen hotel het zwembad te bezoeken. Heerlijk en verkoelend. Mijmerend over alle belevenissen die we niet eens goed op papier kunnen zetten.
Zoals gisteren. Zoals we in ons eerste reisverhaal schreven, is de audicien Roland Zweers met zijn vrouw ook mee. Evenals een 2 tal medeaudiciens, een cameraman , een projectmanager die een project leidt voor een hek rondom de dovenschool in Mukono en een ICT-er.
Het hek rondom de school is een groot gewin voor de school, evenals de kinderen die gehoorapparaten krijgen. Dit kon men niet ongemerkt voorbij laten gaan en als dank waren zij uitgenodigd bij de hoogte Bisschop van Mukono. Ook wij waren daar natuurlijk bij, want welke Nederlander kan ooit zeggen dat zij de Bisschop persoonlijk hebben ontmoet en gesproken!
En daarna…op naar Richard!
Iedereen was nieuwsgierig geworden naar Richard en na het bezoek aan de Bisschop gingen we naar het kinderhuis waar hij verblijft. Met 9 man in een Matatoe (taxibusje) en 50 kg aan kleding en speelgoed (met dank aan familie en collega’s).
Richard zat als gewoonlijk op de balustrade in zijn, inmiddels meer dan versleten, rolstoel. Tijdens de rit erheen was ik beetje nerveus om wat ik zou aantreffen. Maar toen ik hem zag, was het goed. Ook deze keer omhelsde hij mij en lachte hij! Ik denk echt dat mij herkende en dat gaf mij toch wel een goed gevoel!
De zuster van het kinderhuis vertelde dat hij tijdens de schoolvakantie (3 maanden lang) thuis is geweest, samen met zijn zusje (die hem in het kinderhuis verzorgt). Thuis heeft hij vermoedelijk erg weinig eten gehad en hij kwam met zeer gezwollen benen en zweren in zijn mond weer terug. De zusters zijn met hem naar het ziekenhuis geweest. Nu hij weer een paar weken in het kinderhuis is, is hij weer hersteld.
Samen met Richard en de zuster hebben we eerst de koe bezocht. Het duwen van de rolstoel van Richard was echter toch niet eenvoudig en ik ben wel wat gewend! Geen duwhandvaten, maar gewoon ijzer, zwenkwielen die niet meer zwenken, maar de gevoelsmatig de verkeerd kant opdraaien, afijn, de tocht heeft mij een blaar op mijn hand bezorgd en Richard een angstaanval, omdat hij bang voor koeien is!
Maar koe Betty leeft nog (ik had 2 jaar geleden het kinderhuis een koe geschonken, als betaling voor de opname Richard). Betty was destijds zwanger en als er een kalfje zou worden geboren, zou het kalf Anita worden genoemd. Kalf Anita al voor de geboorte gestoven en is er nu een stiertje geboren. Ik weet niet of ze de stier ook Anita gaan noemen, maar dat zit er waarschijnlijk niet in.
Zoals gisteren. Zoals we in ons eerste reisverhaal schreven, is de audicien Roland Zweers met zijn vrouw ook mee. Evenals een 2 tal medeaudiciens, een cameraman , een projectmanager die een project leidt voor een hek rondom de dovenschool in Mukono en een ICT-er.
Het hek rondom de school is een groot gewin voor de school, evenals de kinderen die gehoorapparaten krijgen. Dit kon men niet ongemerkt voorbij laten gaan en als dank waren zij uitgenodigd bij de hoogte Bisschop van Mukono. Ook wij waren daar natuurlijk bij, want welke Nederlander kan ooit zeggen dat zij de Bisschop persoonlijk hebben ontmoet en gesproken!
En daarna…op naar Richard!
Iedereen was nieuwsgierig geworden naar Richard en na het bezoek aan de Bisschop gingen we naar het kinderhuis waar hij verblijft. Met 9 man in een Matatoe (taxibusje) en 50 kg aan kleding en speelgoed (met dank aan familie en collega’s).
Richard zat als gewoonlijk op de balustrade in zijn, inmiddels meer dan versleten, rolstoel. Tijdens de rit erheen was ik beetje nerveus om wat ik zou aantreffen. Maar toen ik hem zag, was het goed. Ook deze keer omhelsde hij mij en lachte hij! Ik denk echt dat mij herkende en dat gaf mij toch wel een goed gevoel!
De zuster van het kinderhuis vertelde dat hij tijdens de schoolvakantie (3 maanden lang) thuis is geweest, samen met zijn zusje (die hem in het kinderhuis verzorgt). Thuis heeft hij vermoedelijk erg weinig eten gehad en hij kwam met zeer gezwollen benen en zweren in zijn mond weer terug. De zusters zijn met hem naar het ziekenhuis geweest. Nu hij weer een paar weken in het kinderhuis is, is hij weer hersteld.
Samen met Richard en de zuster hebben we eerst de koe bezocht. Het duwen van de rolstoel van Richard was echter toch niet eenvoudig en ik ben wel wat gewend! Geen duwhandvaten, maar gewoon ijzer, zwenkwielen die niet meer zwenken, maar de gevoelsmatig de verkeerd kant opdraaien, afijn, de tocht heeft mij een blaar op mijn hand bezorgd en Richard een angstaanval, omdat hij bang voor koeien is!
Maar koe Betty leeft nog (ik had 2 jaar geleden het kinderhuis een koe geschonken, als betaling voor de opname Richard). Betty was destijds zwanger en als er een kalfje zou worden geboren, zou het kalf Anita worden genoemd. Kalf Anita al voor de geboorte gestoven en is er nu een stiertje geboren. Ik weet niet of ze de stier ook Anita gaan noemen, maar dat zit er waarschijnlijk niet in.
-
09 Februari 2012 - 19:17
Lau En Mam:
Geweldig weer jullie belevenissen te lezen (en te horen, zojuist).
We hebben genoten van alle foto's die jullie hebben geplaatst. Ondanks alle drukke uren hebben we toch het idee dat jullie het heerlijk vinden daar weer te zijn.
En na twee jaar.... gaat alles nog door. zo zie je wat een goede investering alle moeite en ontberingen destijds zijn geweest.
Het laatste nieuws uit het koude Nederland: De Elfstedentocht gaat toch niet door...althans nu nog niet.
De kans is dus groot dat als ie komt, jullie weer in Nederland zijn. Maar tot die tijd: voor jullie nog heel goede en fijne dagen. We kijken uit naar jullie thuiskomst !!
nu lieverds, we spreken elkaar en dikke kus van ons.
Lau en mam
-
09 Februari 2012 - 20:51
Tante Wilma Oom Ruud:
Wat leuk om je reisverslagen weer te lezen, dat zullen we weer enorm gaan missen als jullie weer thuis zijn. En de foto,s wat worden de kinderen al groot, alleen jammer dat Richard zo achteruit was gegaan bij zijn ouders. Eigenlijk zou dat niet mogen gebeuren, maar wat kun je daar aan doen, je s
staat gewoon machteloos hoe vervelend dat ook klinkt.
Jullie vermaken je daar best wel als ik dat zo lees, nu geniet er maar lekker van jullie verdienen het.
Nog een paar dagen en het is weer voorbij, dan komen de mooie verhalen weer van wat jullie hebben beleefd.
We wensen jullie een goede terugreis en gauw tot ziens hier bij ons.
Lieve groetjes en een knuffel van ons beiden. -
09 Februari 2012 - 21:04
Edje:
Hoi Anita en Ineke,
Wat een belevenissen weer. Naar de hoogste bisschop in Mukono en daarna naar Richard. Wat jammer dat in 3 maanden tijd thuis zijn toestand is verslechterd. Gelukkig wordt er in het kindertehuis prima op hem gelet. Een stier Anita noemen kan volgens mij echt niet, maar er komen vast nog wel meer kalveren van koe Betty.
Succes verder.
Lieve groetjes van Edje -
10 Februari 2012 - 11:12
Patricia:
Wat gaf dat jullie de bisschop hebben gezien en gesproken! Jullie worden nog BNers daar! Hahaha!
En wat moet dat gaaf zijn geweest om Richard weer te zien en dat hij jou ook herkende! Super! Uiteindelijk heb jij zijn leventje wel veranderd natuurlijk.
Jammer van het kalfje....
Jullie zijn samen super!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
