Enthousiaste leerling
Door: Ineke en Anita
Blijf op de hoogte en volg Uganda on wheels
10 September 2017 | Nederland, Dirkshorn
Enthousiast leerling
De mensen die ons al langere tijd volgen, kennen hem nog wel. Ramazan. Een stille knul die door zijn tante werd opgevangen, omdat zijn ouders hem hebben verstoten om zijn handicap. Hij heeft een orthopedische aandoening waardoor hij slechts gehurkt kan lopen.
In 2014 zat Ramazan nog op school, 6e klas, maar om vage redenen wijzigde hij van school. Hij had een sponsor vanuit een andere organisatie en Uganda on wheels ondersteunde hem al met een rolstoel en tricycle om naar school te gaan. De locatie van de nieuwe school was zeer ongunstig, omdat hij een soort berg moest beklimmen die ook een rolstoel of tricycle niet te nemen was.
Op dat moment behoorde een boardingschool niet tot de financiële mogelijkheden van de andere stichting (en ook niet tot Uganda on wheels). Hij moest afhaken. Er was geen andere oplossing.
In mei 2016 bezochten we hem weer thuis, Hij was inmiddels 19 jaar en teruggaan naar de lagere school, was niet echt een optie meer. Maar wat dan wel? Nu waren zijn dagen uitzichtloos zonder zicht op wat voor bron van inkomsten dan ook. Ook tante kon met de verkoop van tomaatjes op de markt, ternauwernood voorzien in hun levensonderhoud. Laat staan het betalen van een opleiding. We spraken af dat we op zoek zouden gaan naar een sponsor en dat hij zou gaan onderzoeken wat hij voor opleiding zou willen en kunnen doen. Zo gezegd zo gedaan.
Het weerzien nu in mei 2017 was geweldig. Enerzijds omdat we een sponsor voor hem hadden gevonden en anderzijds omdat Ramazan stond te stuiteren van opwinding. Hij wist wat hij wilde gaan doen en had al, samen met tante, alle opties onderzocht. Omdat hij interesse en aanleg heeft in techniek, wilde hij een 1 jarige opleiding tot (junior) automonteur volgen. In een grotere stad (Jinja) en intern, want reizen van- en naar school is niet mogelijk in verband met de afstand. Hij had zelfs al deze school bezocht en een gesprek gevoerd op de administratie.
De opleiding start 11 september. Vandaag, 10 september, hoorde we dat Ramazan alvast naar de stad was gereisd om morgen op tijd daar te zijn. Hij had enkel het telefoonnummer van onze contactpersoon Rogers, waar, met dank aan The Pearls of Africa, ook zijn boardingsspullen klaarlagen (zoals matras, deken, overall, werkschoenen etc. die wij in mei al voor hem hadden aangeschaft) . Ramazan verwachte dat hij vannacht al op school kon slapen, maar helaas. Plotseling had Rogers een logeetje voor 1 nacht. Wat een lieverd is het toch.
En daar staat Ramazan (eerste foto). Eén dag voor het begin van zijn nieuwe avontuur.
De mensen die ons al langere tijd volgen, kennen hem nog wel. Ramazan. Een stille knul die door zijn tante werd opgevangen, omdat zijn ouders hem hebben verstoten om zijn handicap. Hij heeft een orthopedische aandoening waardoor hij slechts gehurkt kan lopen.
In 2014 zat Ramazan nog op school, 6e klas, maar om vage redenen wijzigde hij van school. Hij had een sponsor vanuit een andere organisatie en Uganda on wheels ondersteunde hem al met een rolstoel en tricycle om naar school te gaan. De locatie van de nieuwe school was zeer ongunstig, omdat hij een soort berg moest beklimmen die ook een rolstoel of tricycle niet te nemen was.
Op dat moment behoorde een boardingschool niet tot de financiële mogelijkheden van de andere stichting (en ook niet tot Uganda on wheels). Hij moest afhaken. Er was geen andere oplossing.
In mei 2016 bezochten we hem weer thuis, Hij was inmiddels 19 jaar en teruggaan naar de lagere school, was niet echt een optie meer. Maar wat dan wel? Nu waren zijn dagen uitzichtloos zonder zicht op wat voor bron van inkomsten dan ook. Ook tante kon met de verkoop van tomaatjes op de markt, ternauwernood voorzien in hun levensonderhoud. Laat staan het betalen van een opleiding. We spraken af dat we op zoek zouden gaan naar een sponsor en dat hij zou gaan onderzoeken wat hij voor opleiding zou willen en kunnen doen. Zo gezegd zo gedaan.
Het weerzien nu in mei 2017 was geweldig. Enerzijds omdat we een sponsor voor hem hadden gevonden en anderzijds omdat Ramazan stond te stuiteren van opwinding. Hij wist wat hij wilde gaan doen en had al, samen met tante, alle opties onderzocht. Omdat hij interesse en aanleg heeft in techniek, wilde hij een 1 jarige opleiding tot (junior) automonteur volgen. In een grotere stad (Jinja) en intern, want reizen van- en naar school is niet mogelijk in verband met de afstand. Hij had zelfs al deze school bezocht en een gesprek gevoerd op de administratie.
De opleiding start 11 september. Vandaag, 10 september, hoorde we dat Ramazan alvast naar de stad was gereisd om morgen op tijd daar te zijn. Hij had enkel het telefoonnummer van onze contactpersoon Rogers, waar, met dank aan The Pearls of Africa, ook zijn boardingsspullen klaarlagen (zoals matras, deken, overall, werkschoenen etc. die wij in mei al voor hem hadden aangeschaft) . Ramazan verwachte dat hij vannacht al op school kon slapen, maar helaas. Plotseling had Rogers een logeetje voor 1 nacht. Wat een lieverd is het toch.
En daar staat Ramazan (eerste foto). Eén dag voor het begin van zijn nieuwe avontuur.
-
11 September 2017 - 14:17
Edje:
Nou, dat komt wel goed met Ramazan. Wat een doorzetter is dat. Fijn dat hij nu een toekomst voor zich heeft waarin hij kan laten zien dat hij zeker wat in zijn mars heeft.
Lieve groetjes Edje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
