De balans opmaken

De balans opmaken.
Dat is wat we de afgelopen dagen hebben gedaan.
Eigenlijk maken we hier heel vaak de balans op.

Balance betekent hier wisselgeld. En er moet constant over bijna alles onderhandelt worden met betrekking tot geld. Op vrijwel elk gebied. Eten, vervoer, rolstoelen, schoolgeld, boodschappen etc.
Feit is dat we altijd bezig zijn om een betere prijs, dus meer balance te krijgen.

We hebben ook de balans opgemaakt over wat we hier aan het doen zijn. Heeft het zin? We zijn hier met de beste bedoelingen en gaan zorgvuldig om met mensen, afspraken en financiën. Alleen is het wat de andere partij betreft niet altijd even vanzelfsprekend dat zij zich aan de gemaakte afspraken houden. En soms vreet het te veel energie en is het resultaat te klein om er nog mee door te gaan. We hebben inmiddels geleerd om dan los te laten. Niet omdat het onze keus is, maar omdat we een andere weg moeten inslaan. Dat is niet altijd makkelijk, maar als we in balans willen blijven is er geen andere optie.

Onze dagen hier zijn soms te vergelijken met een achtbaan, wat emoties betreft. We kunnen soms zo teleurgesteld, boos en wanhopig zijn, omdat zich voor ons onbegrijpelijke dingen afspelen. Terwijl we het volgende moment bijna uitzinnig van vreugde zijn, omdat er zich zoiets moois en onverwachts voordoet. We weten echt wel dat het niet altijd rozengeur en maneschijn kan zijn, als er maar balans is.
We gaan jullie niet vervelen met de zaken die niet lopen zoals ze hadden moeten lopen, maar willen wel een paar geluksmomentjes met jullie delen.

We zijn vandaag onaangekondigd naar de school van Alan gegaan en troffen hem netjes aan in de klas. Een blij mannetje dat dat zich prima aanpast aan het schoolregime en gebruik maakt van zijn rolstoel. De school heeft zich ook aan de afspraak gehouden, om per periode een rapportage over Alan per mail aan ons op te sturen.
Ook Kigozi, Yahaya, Yusufu en Micheal troffen wij in goede gezondheid en op school aan. Alleen Micheal is dit jaar blijven zitten en zal nog eenmaal de klas moeten overdoen.

Jerusalem is verhuisd en woont nu te ver weg om haar te bezoeken en de school van Abrahim weigerde verder mee te werken aan de voorwaarden die wij stellen om het schoolgeld te bekostigen.

Rashid zit inmiddels in S5 op het voortgezet onderwijs. We troffen hem helaas met een “wit” snoetje zittend voor zijn huisje op de grond . Hij was namelijk twee dagen geleden zonder verdoving besneden en deze ervaring zal hij de rest van zijn leven herinneren. Trillend nog van de pijn kwam er toch een voorzichtige glimlach toen hij ons zag. Zijn oude rolstoel was echt aan vervanging toe en aangezien een ander project kind de rolstoel toch niet gebruikte, kon deze mooi naar Rashid. Beetje opgepoetst en gerepareerd konden we hem afleveren.

Na overleg met de school van Sharifa en Husein is het ons gelukt om hen weer terug naar school te laten gaan. Zij waren afgelopen jaar van school gestuurd, omdat er geen schoolgeld werd betaald voor hen. Dit was echter doordat de directeur zich niet aan de gemaakte afspraak had gehouden en dit ook niet met de stichting heeft gecommuniceerd. Na een stevig gesprek konden ze direct vandaag weer beginnen.

Erg blij zijn wij met de rolstoelen die zijn vervaardigd door Coop Afrika naar het voorbeeld van Veldink4kids. Het is gelukt!!! De geselecteerde kinderen zullen de komende weken door ons worden bezocht en de rolstoelen zullen worden uitgeleverd.
Dit wordt vast ons volgend geluksmoment.
Kortom op dit moment is er balans.