Emma
Door: Ineke en Anita
Blijf op de hoogte en volg Uganda on wheels
07 Februari 2012 | Oeganda, Mukono
In Uganda is niets zoals je verwacht dat het is. Verwachtingen hebben hier is zinloos, want vaak is het heel anders dan je dacht. Nu is dat voor ons westerlingen wel even wennen. Wij waren dat een beetje vergeten.
Toen we op weg waren naar het vierde kind, was de informatie die we kregen dat het kind Emma genaamd was, twaalf jaar oud en niet kon lopen. Nou, dit kind zou mogelijk helemaal binnen onze doelstelling passen; we werden er blij van. Een wat ouder kind, een meisje en een kind wat mogelijk naar school zou kunnen. Appeltje eitje dus.
Aangekomen bij de hut, zagen we een jongetje van nog geen vijftien kilo buiten zitten. Na een vriendelijke groet onzerzijds snelden Ineke en ik naar binnen. Eenmaal bij de hut aangekomen bemerkten we echter dat de rest van het gezelschap nog buiten stond.
Dus wij ook weer terug. Het jongetje dat wij voorbij geracet waren dat was Emma.
Emma was dus geen meisje, maar een jongen van 12 jaar. Mentaal gezond, maar fysiek gehandicapt. Wat er precies mis was wist men niet, alleen maar dat hij was achtergebleven in de groei. En hoe!
Emma (afkorting van Emanuel) was in totaal 81 cm lang, lange benen in vergelijking tot zijn lijfje en lichamelijk gehandicapt. Het vermoedden is dat hij tijdens de eerste jaren van zijn leven niet genoeg voedsel heeft gehad, maar zeker weten we het niet. Hij is gezond geboren.
Wat wel zeker is, is dat Emma kan niet staan of lopen, maar wel erg geliefd is door zijn oma. Zijn moeder heeft hem verstoten en daarom heeft oma hem opgenomen in haar gezin. Vader is zo wie zo niet in beeld.
Voor dit kleine kind is voorlopig een buggy voldoende. De kracht in zijn armen is niet goed ontwikkeld, waardoor hij zelf een rolstoel niet zou kunnen voortbewegen.
Oma gaat kijken of zij het schoolgeld kan betalen; maar ook al kan dit niet, dan zal een buggy soelaas bieden. We weten het, prioriteiten moeten gesteld worden en ons doel is om kinderen mobiel te maken en ze naar school te laten gaan.
Maar oma is al op leeftijd en moet Emma nu steeds dragen. Een buggy zal voor deze familie een uitkomst zijn.
Na het opmeten van zijn maten moest er natuurlijk een foto genomen worden. En ondanks dat Emma al 12 jaar was, ziet hij er uit als een jongetje van 3. Maar bloot op een foto, tja, in deze tijd kan dat natuurlijk niet en ook al is er in Uganda geen Hofnarretje of Vlindertuintje, toch heb ik maar een blaadje van de boom geplukt! En dat vond de familie erg raar, maar ook grappig.
We hadden gelukkig met wat kunst en vliegwerk twee buggy’s uit Nederland meegenomen. (met dank aan de firma Welzorg en HMC)
Tijdens onze kilometers die we hier al weer hebben afgelegd, hebben wij natuurlijk onze ogen de kost gegeven. En wat schetst onze verbazing, er stond in een winkeltje langs de weg naar Kampala een aantal buggy’s buiten en natuurlijk te koop. Wie had dat nou verwacht?
Nadat wij ons een weg langs de gasfornuizen, schoenen, tegelsnijder, koelkasten, keyboards hadden gewerkt en wat pittige onderhandelingen hadden gevoerd met Maggy, hebben wij nu de beschikking over drie tweedehands buggy’s, die in een redelijke staat verkeren. Samen met de twee die we al hadden meegenomen beschikken we nu dus over vijf buggy’s.
Ach ja, zoals we het artikeltje al begonnen, niets is zoals je zou verwachten.
Toen we op weg waren naar het vierde kind, was de informatie die we kregen dat het kind Emma genaamd was, twaalf jaar oud en niet kon lopen. Nou, dit kind zou mogelijk helemaal binnen onze doelstelling passen; we werden er blij van. Een wat ouder kind, een meisje en een kind wat mogelijk naar school zou kunnen. Appeltje eitje dus.
Aangekomen bij de hut, zagen we een jongetje van nog geen vijftien kilo buiten zitten. Na een vriendelijke groet onzerzijds snelden Ineke en ik naar binnen. Eenmaal bij de hut aangekomen bemerkten we echter dat de rest van het gezelschap nog buiten stond.
Dus wij ook weer terug. Het jongetje dat wij voorbij geracet waren dat was Emma.
Emma was dus geen meisje, maar een jongen van 12 jaar. Mentaal gezond, maar fysiek gehandicapt. Wat er precies mis was wist men niet, alleen maar dat hij was achtergebleven in de groei. En hoe!
Emma (afkorting van Emanuel) was in totaal 81 cm lang, lange benen in vergelijking tot zijn lijfje en lichamelijk gehandicapt. Het vermoedden is dat hij tijdens de eerste jaren van zijn leven niet genoeg voedsel heeft gehad, maar zeker weten we het niet. Hij is gezond geboren.
Wat wel zeker is, is dat Emma kan niet staan of lopen, maar wel erg geliefd is door zijn oma. Zijn moeder heeft hem verstoten en daarom heeft oma hem opgenomen in haar gezin. Vader is zo wie zo niet in beeld.
Voor dit kleine kind is voorlopig een buggy voldoende. De kracht in zijn armen is niet goed ontwikkeld, waardoor hij zelf een rolstoel niet zou kunnen voortbewegen.
Oma gaat kijken of zij het schoolgeld kan betalen; maar ook al kan dit niet, dan zal een buggy soelaas bieden. We weten het, prioriteiten moeten gesteld worden en ons doel is om kinderen mobiel te maken en ze naar school te laten gaan.
Maar oma is al op leeftijd en moet Emma nu steeds dragen. Een buggy zal voor deze familie een uitkomst zijn.
Na het opmeten van zijn maten moest er natuurlijk een foto genomen worden. En ondanks dat Emma al 12 jaar was, ziet hij er uit als een jongetje van 3. Maar bloot op een foto, tja, in deze tijd kan dat natuurlijk niet en ook al is er in Uganda geen Hofnarretje of Vlindertuintje, toch heb ik maar een blaadje van de boom geplukt! En dat vond de familie erg raar, maar ook grappig.
We hadden gelukkig met wat kunst en vliegwerk twee buggy’s uit Nederland meegenomen. (met dank aan de firma Welzorg en HMC)
Tijdens onze kilometers die we hier al weer hebben afgelegd, hebben wij natuurlijk onze ogen de kost gegeven. En wat schetst onze verbazing, er stond in een winkeltje langs de weg naar Kampala een aantal buggy’s buiten en natuurlijk te koop. Wie had dat nou verwacht?
Nadat wij ons een weg langs de gasfornuizen, schoenen, tegelsnijder, koelkasten, keyboards hadden gewerkt en wat pittige onderhandelingen hadden gevoerd met Maggy, hebben wij nu de beschikking over drie tweedehands buggy’s, die in een redelijke staat verkeren. Samen met de twee die we al hadden meegenomen beschikken we nu dus over vijf buggy’s.
Ach ja, zoals we het artikeltje al begonnen, niets is zoals je zou verwachten.
-
07 Februari 2012 - 18:07
Patricia:
Wat heerlijk dat dit kind een goed tehuis heeft bij zijn oma en top dat jullie ze zo kunnen helepn.
Dat blaadje... hahaha.... Echt iets voor jou.
Ik hoop dat jullie nog veel kindertjes blij kunnen maken.
Veel plezier deze week!
Groetjes,
Patricia. -
07 Februari 2012 - 18:54
Edje:
Een meisje blijkt een jongetje te zijn en hij ziet er uit als een 3 jarige.
Wat verwarrend allemaal. Maar jullie laten je niet van de wijs brengen en regelen wat er te regelen is. Zelfs aan een blaadje wordt gedacht. Toppie!
Lieve groetjes van Edje. -
08 Februari 2012 - 10:27
Lau En Mam:
Heel leuk om weer jullie berichten te lezen. Wat een geweldig verhaal, de tranen in mijn ogen van het blaadje. Ja, zoiets is nu echt iets voor jou om te doen. Een ander zou het niet in zijn hoofd halen, maar jij....................
Wat apart dat jullie zomaar buggy's konden kopen langs de weg. we hopen maar dat deze niet aan de kinderen zijn gegeven en daarna verkocht. Maar......als je geen geld hebt zou ik me dat ook nog kunnen voorstellen.
Kunnen jullie ze allemaal nog afleveren voor jullie weggaan? We kijken erg uit naar jullie bezoek aan het kindertehuis. Geniet nog maar van het warme weer, want hier....brrrr.
Dikke knuffel van jullie beiden. -
08 Februari 2012 - 14:13
Janneke & Martin:
Wat heerlijk om weer mee te mogen leven/lezen van jullie verhalen. Wat doen jullie toch fantastisch goed werk. Helemaal super! Dikke kus uit het koude Hoorn van ons X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
