Roland en Ron
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Uganda on wheels
13 Juli 2010 | Oeganda, Mukono
Nu ik dit schrijf zijn Roland en Ron hier drie dagen. Vrijdag heb ik de heren van de luchthaven opgehaald en ik kan niet anders zeggen: wat zijn het leuke en gezellige mannen.
Het klikt daarnaast ook leuk zo met zijn drieën en ik lach echt wat af de hele dag. Heerlijk!
Maar natuurlijk neemt Roland zijn werk hier zeer serieus en zaterdag was ook direct een werkdag. Om 13.00 uur hadden we op de school van de Mercy in Kampala afgesproken en met de matatoe en boda boda kwamen we op de plaats van bestemming. Ik dacht eerst nog: ” Deze keurige heren willen vast per taxi reizen”, maar nee hoor. Gewoon met zijn allen per Uganda-vervoer. Leuk, want dit is het echte Afrika!
Roland heeft vanuit Nederland zeer geavanceerde gehoorapparaten meegenomen die toch wel een stuk beter zijn dan de huidige apparaten die Mercy's behoorlijk gehoorverlies nu niet goed kunnen compenseren.
Nadat we de school bereikten, werden we direct verwelkomd door de dove kinderen die het geweldig vonden dat twee grote blanke mannen de school bezochten. De kinderen hingen aan hun armen en wuifden om aandacht. Nee, dove kinderen schreeuwen niet!
Mercy verwelkomde mij met een warme omhelzing en de directeur van het schooltje bracht ons naar een rustig kantoortje, waar Roland in alle rust aan de slag kon met Mercy.
Roland wisselde de gehoorapparaten om, testte welke geluiden Mercy kon horen aan de hand van piepgeluidjes en hij was verheugd over wat Mercy met het nieuwe gehoorapparaat kon horen.
Mercy was erg enthousiast en gaf in gebarentaal aan, dat deze nieuwe gehoorapparaten veel beter waren dan haar vorige apparaten. Het geluid moest zelfs wat gereduceerd worden, omdat het te luid was.
We riepen een paar keer haar naam en Ron besefte opeens dat Mercy wellicht niet wist hoe haar naam klonk. Dat zij wel haar naam kan lezen, maar nog nooit de 'uitgesproken versie' had gehoord. De mevrouw, die onze vragen vertaalde, legde daarom in gebarentaal uit dat wij haar riepen. En zachtjes herhaalde zij haar naam!
De 'oude' gehoorapparaten wilde Mercy niet meer als reserve bewaren. Misschien uit bescheidenheid, maar ik proefde een beetje dat, nu de huidige gehoorapparaten een heel stuk beter waren, zij die anderen ook niet meer wilde hebben.
Vandaag is tevens met de directeur van de school het contact gelegd voor de toekomst!
En dat was onze eerste dag en deze is niet ongemerkt voorbij gegaan.
Op onze weg terug, draaide we ons nog eventjes om en zagen Mercy nog heel lang zwaaien.
Het klikt daarnaast ook leuk zo met zijn drieën en ik lach echt wat af de hele dag. Heerlijk!
Maar natuurlijk neemt Roland zijn werk hier zeer serieus en zaterdag was ook direct een werkdag. Om 13.00 uur hadden we op de school van de Mercy in Kampala afgesproken en met de matatoe en boda boda kwamen we op de plaats van bestemming. Ik dacht eerst nog: ” Deze keurige heren willen vast per taxi reizen”, maar nee hoor. Gewoon met zijn allen per Uganda-vervoer. Leuk, want dit is het echte Afrika!
Roland heeft vanuit Nederland zeer geavanceerde gehoorapparaten meegenomen die toch wel een stuk beter zijn dan de huidige apparaten die Mercy's behoorlijk gehoorverlies nu niet goed kunnen compenseren.
Nadat we de school bereikten, werden we direct verwelkomd door de dove kinderen die het geweldig vonden dat twee grote blanke mannen de school bezochten. De kinderen hingen aan hun armen en wuifden om aandacht. Nee, dove kinderen schreeuwen niet!
Mercy verwelkomde mij met een warme omhelzing en de directeur van het schooltje bracht ons naar een rustig kantoortje, waar Roland in alle rust aan de slag kon met Mercy.
Roland wisselde de gehoorapparaten om, testte welke geluiden Mercy kon horen aan de hand van piepgeluidjes en hij was verheugd over wat Mercy met het nieuwe gehoorapparaat kon horen.
Mercy was erg enthousiast en gaf in gebarentaal aan, dat deze nieuwe gehoorapparaten veel beter waren dan haar vorige apparaten. Het geluid moest zelfs wat gereduceerd worden, omdat het te luid was.
We riepen een paar keer haar naam en Ron besefte opeens dat Mercy wellicht niet wist hoe haar naam klonk. Dat zij wel haar naam kan lezen, maar nog nooit de 'uitgesproken versie' had gehoord. De mevrouw, die onze vragen vertaalde, legde daarom in gebarentaal uit dat wij haar riepen. En zachtjes herhaalde zij haar naam!
De 'oude' gehoorapparaten wilde Mercy niet meer als reserve bewaren. Misschien uit bescheidenheid, maar ik proefde een beetje dat, nu de huidige gehoorapparaten een heel stuk beter waren, zij die anderen ook niet meer wilde hebben.
Vandaag is tevens met de directeur van de school het contact gelegd voor de toekomst!
En dat was onze eerste dag en deze is niet ongemerkt voorbij gegaan.
Op onze weg terug, draaide we ons nog eventjes om en zagen Mercy nog heel lang zwaaien.
-
13 Juli 2010 - 20:09
Moeder Van Roland:
Wat ben ik blij met dit verslag.
Anita, ik bewonder je hoe je met zoveel enthousiasme je vehaal doet.
Heel veel goeds toegewenst. -
13 Juli 2010 - 21:35
Edje:
Hoi Anita,
Geweldig om jou stralend naast R&R te zien. Wat een werk wordt er verricht.Klasse allemaal.
Groetjes Edje -
15 Juli 2010 - 16:23
Mariette En Yza:
Good job!
Zal ook weer fijn zijn als je veilig terug in Nederland bent.
Groetjes Mariette
Kus Yza -
15 Juli 2010 - 18:06
Annemarie Kosten:
Hoi Roland,
Wat knap van je, en ook erg ondernemend.
Ik wens je heel veel succes.
Groetjes
Annemarie -
15 Juli 2010 - 18:25
Lau En Mam:
lIEVE ANITA,
Fijn dat je nu met Roland en Ron de dove kinderen verder kunt helpen.Zelfs als jij nu weg bent zal er vast continuiteit zijn. Een hele zorg minder.
Wat bijzonder, dat hetgeen jij alleen startte zich langzamerhand ontwikkelt als een olievlek(je).
wij kijken toch wel uit naar je thuiskomst, maar hebben ook begrepen dat je nog heel wat moet doen voordat je naar huis kan.
Wees voorzichtig, daar in Kampala.
doe de hartelijke groeten aan "je" mannen daar.
liefs van ons. -
15 Juli 2010 - 20:39
Nelly Welters:
Hallo Anita,
Fijn dat je nu twee deskundigen bij je hebt, die jou als leek op het gebied van gehoorproblemen kunnen bijstaan en hun deskundigheid kunnen inbrengen bij de plaatselijke audicien. Zo weet je dat wat jij hebt teweeggebracht, een vervolg krijgt als je weer in Nederland bent. De kinderen hebben hier alleen maar profijt van! Geniet ook zelf maar van de aanwezigheid van deze twee afgevaardigden van een grote "fanclub"!
Groetjes,
Nelly en Peter -
16 Juli 2010 - 00:29
Liet Hellebrekers:
Dag Anita,
Zo te lezen heb je het helemaal naar je zin met de twee mannen, wat ik me heel goed kan voorstellen.
Het is natuurlijk gezellig zo met z'n drieën en de verantwoording wordt nu ook 'n beetje verdeelt.
Je hebt in je eentje heel wat in gang gebracht en als 't een beetje meezit, loopt er straks ook nog een mooi kalfje rond met jouw naam.
Wie kan dat al van zichzelf zeggen, dat is nog eens wat anders dan de roos Queen Elisabeth!!
Groet van Liet -
17 Juli 2010 - 15:48
Ron De Ruiter:
Hmm, de link in mijn reactie doet het alleen maar als je de hele link kopieert. -
18 Juli 2010 - 13:15
Oom Ruud Tante Wilma:
Hallo Anita we zijn weer terug van weggeweest en heb met belangstelling je verhalen gelezen. Ben ook door Maria op de hoogte gehouden zeker over de bomaanslag. Toen ik het hoorde via de sms van Maria was zelfs ik geheel van streek laat staan hoe jij je voelde, je moet er niet aan denken Alles schoot weer door mijn hoofd zoals nee niet weer. Toch zou ik heel blij zijn als je weer veilig in de lucht hangt en je voet op Schiphol neerzet.Fijn dat je binnenkort een naamgenootje daar hebt, dat moet je goed doen.
Anita ik kijk weer uit naar het volgende bericht van je. Volgens mij zijn mijn smsjes bij jou nooit aangekomen ook op je nieuwe nummer niet dat ik van Maria had gekregen,jammer. Veel lieve groetjes van ons beiden.xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
