Betty, de koe
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Uganda on wheels
07 Juli 2010 | Oeganda, Mukono
Samen met zuster Juliët struinden we door de bushbush van bananenbomen! Zuster had haar oudste gewaad aangedaan, want schoon zou zij toch niet blijven. Lopend door de weilanden op zoek naar twee koeien. De veearts van het kinderhuis had zuster getipt over twee goede melkkoeien, beide zwanger. En eergisteren was de grote dag om deze mooie dames samen te gaan bekijken.
Ik wist van Lau waarop ik moest letten. De koe mocht niet te dik zijn, want dan zorgde de koe te goed voor zichzelf en niet voor haar kind en de uiers moesten groot zijn met dikke aders. Tja, van uiers heb ik weinig verstand en dat laat ik voorlopig ook maar zo. Het enige wat ik van een koe echt van heeeel dichtbij heb gezien, was de vlaai. Want die kreeg ik eens cadeau voor mijn verjaardag: een koeienvlaai (toch Edje??).
Afijn, de eerste koe was bruin en zwart. Mager, kleine uiers voor zover ik eronder kon hangen en vijf maanden zwanger. De tweede koe was een Friese schone, zwart/wit gevlekt. Volgens de veearts waren het prima koeien die redelijk melk gaven (acht tot tien liter tijdens de zwangerschap en na de bevalling nog meer), maar toch vond ik beide uiers nogal matigjes. Maar ja, als de veearts zegt dat ze goed zijn, dan zullen ze ook wel goed zijn.
En toen moest er een keuze worden gemaakt. Aangezien de prijs van beide koeien gelijk was (1.000000,-- Shilling =
€ 350,--) liet ik de keuze over aan de zuster. Ik dacht nog: "Als het een verkeerde keuze is, dan heb ik het niet gedaan".
Zuster Juliët vond een bruin/zwarte koe maar niets. Zo hoorde een koe er niet uit te zien. Hm, ik zou nooit hebben gedacht dat een zuster uit het klooster een koe zou discrimineren op haar huidskleur. Maar toch was dit de enige reden waarom zij voor koe Betty koos. De zwart/witte Friezin. En voor € 8,-- erbij was tevens het transport naar het kinderhuis geregeld.
De volgende dag moest de restbetaling voor de koe worden gedaan, want ik betaalde natuurlijk pas het volledige bedrag, als de koe ook daadwerkelijk op haar plaats van bestemming was. En een overeenkomst wilde ik ook hebben.
En inderdaad. Betty stond heerlijk van haar gras te eten toen ik langskwam en de chauffeur van het kinderhuis bracht mij weer naar de boer om de rest van het geld te brengen.
De overeenkomst bestond uit een, uit een schrift gescheurde bladzijde, waarop werd geschreven dat hij de koe voor het afgesproken bedrag had verkocht. Enige waarde hieraan zit hier natuurlijk niet, maar ja, het ging ook om het idee.
Toen ik later weer terugkwam bij het kinderhuis, vertelde een andere zuster mij dat de koe die ochtend krap-aan twee liter melk had gegeven.......Ik hoop maar dat dit door de stress kwam.
En hiermee heb ik toch nog mijn doel bereikt! Richard en zijn zus in het kinderhuis en de betaling voor hen is gedaan door middel van een koe. En ja, het was zelfs nog een beetje handjeklappen omtrent de prijs.
En wat ook heel erg leuk is....zuster Juliët vertelde dat de eerstgeborene van Betty, Anita gaat heten!
Ik wist van Lau waarop ik moest letten. De koe mocht niet te dik zijn, want dan zorgde de koe te goed voor zichzelf en niet voor haar kind en de uiers moesten groot zijn met dikke aders. Tja, van uiers heb ik weinig verstand en dat laat ik voorlopig ook maar zo. Het enige wat ik van een koe echt van heeeel dichtbij heb gezien, was de vlaai. Want die kreeg ik eens cadeau voor mijn verjaardag: een koeienvlaai (toch Edje??).
Afijn, de eerste koe was bruin en zwart. Mager, kleine uiers voor zover ik eronder kon hangen en vijf maanden zwanger. De tweede koe was een Friese schone, zwart/wit gevlekt. Volgens de veearts waren het prima koeien die redelijk melk gaven (acht tot tien liter tijdens de zwangerschap en na de bevalling nog meer), maar toch vond ik beide uiers nogal matigjes. Maar ja, als de veearts zegt dat ze goed zijn, dan zullen ze ook wel goed zijn.
En toen moest er een keuze worden gemaakt. Aangezien de prijs van beide koeien gelijk was (1.000000,-- Shilling =
€ 350,--) liet ik de keuze over aan de zuster. Ik dacht nog: "Als het een verkeerde keuze is, dan heb ik het niet gedaan".
Zuster Juliët vond een bruin/zwarte koe maar niets. Zo hoorde een koe er niet uit te zien. Hm, ik zou nooit hebben gedacht dat een zuster uit het klooster een koe zou discrimineren op haar huidskleur. Maar toch was dit de enige reden waarom zij voor koe Betty koos. De zwart/witte Friezin. En voor € 8,-- erbij was tevens het transport naar het kinderhuis geregeld.
De volgende dag moest de restbetaling voor de koe worden gedaan, want ik betaalde natuurlijk pas het volledige bedrag, als de koe ook daadwerkelijk op haar plaats van bestemming was. En een overeenkomst wilde ik ook hebben.
En inderdaad. Betty stond heerlijk van haar gras te eten toen ik langskwam en de chauffeur van het kinderhuis bracht mij weer naar de boer om de rest van het geld te brengen.
De overeenkomst bestond uit een, uit een schrift gescheurde bladzijde, waarop werd geschreven dat hij de koe voor het afgesproken bedrag had verkocht. Enige waarde hieraan zit hier natuurlijk niet, maar ja, het ging ook om het idee.
Toen ik later weer terugkwam bij het kinderhuis, vertelde een andere zuster mij dat de koe die ochtend krap-aan twee liter melk had gegeven.......Ik hoop maar dat dit door de stress kwam.
En hiermee heb ik toch nog mijn doel bereikt! Richard en zijn zus in het kinderhuis en de betaling voor hen is gedaan door middel van een koe. En ja, het was zelfs nog een beetje handjeklappen omtrent de prijs.
En wat ook heel erg leuk is....zuster Juliët vertelde dat de eerstgeborene van Betty, Anita gaat heten!
-
07 Juli 2010 - 20:47
Nelly Welters:
Hoi Anita,
Wat een prachtig einde van een ontroerende story: een koe in ruil voor plaatsing van een kind in een tehuis! Betty ziet er aardig Hollands uit en inderdaad, hopelijk geeft ze als ze wat gesettled is, meer melk!
Wat een mooi idee dat de herinnering aan jouw aanwezigheid in Uganda zal worden vastgehouden door een kalfje, "Anita"! Dat moet je toch wat doen!
Anita, jouw verblijf in Uganda is niet onopgemerkt gebleven, niet ter plaatse en niet in Nederland. We hebben genoten van je verhalen, maar ik weet zeker dat er niet veel lezers zijn die in jouw schoenen zouden hebben willen staan!
Wat een prachtige overeenkomst trouwens, leuk dat je hier een tastbare herinnering aan overhoudt.
Groetjes en tot een volgende keer,
Nelly en Peter -
09 Juli 2010 - 20:48
Theo:
Hai miss Aneta aardts, wat een geweldige overeenkomst, erg leuk. De missie koe is ook tot een goed einde gekomen, tenminste het is te hopen dat ze wat meer melk gaat geven, maar jij vond de uiers toch al wat mager, hoe bedoel je geen verstand van uiers. xTheo -
17 Juli 2010 - 18:37
Alexandra En Hannie:
Lieve Anita,
Je eerste verhaal over Richard, hoe je hem aantrof op een plastic zak en nu zit hij met een blij gezicht op school !!!! Jij verdient een Edison !!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
