Alvin en dr. Kasirye
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Uganda on wheels
26 Juni 2010 | Oeganda, Mukono
Het blijft toch iedere keer weer een bijzondere belevenis. Ik heb al meerdere doktoren ontmoet en meerdere ziekenhuizen van binnen mogen bekijken, maar telkens word mijn hart geraakt door hetgeen ik zie en meemaak.
Zo ook vandaag met Alvin.
Met zijn lange gekrulde wimpers is hij absoluut het mooiste kindje wat ik in Uganda ben tegengekomen. Daarnaast vind ik hem grappig, slim en ondeugend. En ook dat laatste siert hem.
Hij kwam samen met zijn moeder en ze waren keurig op tijd op de afgesproken plaats. Moeder schat ik half 20 jaar maar zij spreekt slechts 2 woorden engels (Thank you!), wat het behoorlijk moeilijk communiceren maakte. En mijn hand-en voet communicatie (en waarschijnlijk ook coordinatie) was denk ik ook niet zo goed als dat ik had gehoopt, want wat ik ook probeerde, ik kon niet goed genoeg mijn bedoelingen duidelijk maken. Moeder begreep er niets van en lachte steeds maar wat verlegen. Nu maar hopen dat het niet plaatsvervangend gevoel van schaamte was, waarom zij lachte.
Na 2 uur wachten op de arts die een spoedoperatie had, werd ons geduld (met mijne wat minder) beloond. Nou ja, ik moet eigenlijk eerlijk bekennen dat ik gewoon ben voorgedrongen. Ik was het wachten en zitten op een steen en houten bankje flink zat. En mijn billen, die toch al was dunner zijn geworden, ook!
Toen wij in het ziekenhuis aankwamen zat er al een hele rij mensen te wachten, maar nadat ik vernam dat de dokter eindelijk beschikbaar was, heb ik gewoon beleefd aangeklopt en de arts vertelde mij dat ik gelijk kon binnenkomen. Dus eigenlijk is het de schuld van de dokter (..hihi..).
De arts, dr. Kasirye, onderzocht Alvin heel grondig, vroeg moeder het hemd van haar lijf en hij bestudeerde langdurig de rontgenfoto's. De arts kwam tot de conclusie dat er iets mis was met Alvins heup. Aan de ene kant zat de kop keurig in de kom, maar bij de andere heup was dit niet het geval. Waarschijnlijk is dit tijdens de geboorte al gebeurd, want Alvin kwam ook al met gestrekte beentjes ter wereld (hij kan zijn benen niet buigen).
Ook is er sprake van een scoleose in zijn rug, zag de arts op de foto's.
Helaas had ik destijds geen foto's van zijn voeten (ook vergroeid) laten maken, zodat dit alsnog moet worden gedaan.
Aangezien het zaterdag is, kon dit niet vandaag en nabij het dorp waar Alvin woont, is ook een klein ziekenhuis waar dergelijke foto's gemaakt kunnen worden.
Dit mag moeder zelf met Alvin gaan doen en voor de kosten hiervan heb ik haar geld gegeven. Rontgenfoto's (4 stuks) kosten namelijk veel geld..wel 8 euro!
Maar voor de moeder van Alvin is dat echt heel veel geld.
13 july wordt Alvin in het Mulago ziekenhuis verwacht waar een multi disciplinair team zich al over hem heeft gebogen. Dan zal er ook worden besloten wat de mogelijkheden zijn. Afwachten dus eventjes.
Na onze afspraak hebben we met zijn drietjes in een hotel gegeten. Moeder en Alvin keken hun ogen uit. De menu kaart moest eerst door het personeel voor moeder vertaald worden, voordat een keuze kon worden gemaakt.
Alvin zat de hele tijd gezellig te kwebbelen en ik vond het ook heel erg jammer dat ik geen Luganda spreek.
Het eten was behoorlijk veel en toen de ober kwam, vertelde Alvin, zo klein als hij is, dat hij een zakje wilde om de rest van zijn eten mee te nemen, omdat hij vol zat.
Ook de restant van de kipstukjes van moeder werken op het aluminiumfolie geschoven en alles verdweem in een papieren zak. Die Alvin de wandeling terug naar de Matatoe stevig vasthield.
Zo ook vandaag met Alvin.
Met zijn lange gekrulde wimpers is hij absoluut het mooiste kindje wat ik in Uganda ben tegengekomen. Daarnaast vind ik hem grappig, slim en ondeugend. En ook dat laatste siert hem.
Hij kwam samen met zijn moeder en ze waren keurig op tijd op de afgesproken plaats. Moeder schat ik half 20 jaar maar zij spreekt slechts 2 woorden engels (Thank you!), wat het behoorlijk moeilijk communiceren maakte. En mijn hand-en voet communicatie (en waarschijnlijk ook coordinatie) was denk ik ook niet zo goed als dat ik had gehoopt, want wat ik ook probeerde, ik kon niet goed genoeg mijn bedoelingen duidelijk maken. Moeder begreep er niets van en lachte steeds maar wat verlegen. Nu maar hopen dat het niet plaatsvervangend gevoel van schaamte was, waarom zij lachte.
Na 2 uur wachten op de arts die een spoedoperatie had, werd ons geduld (met mijne wat minder) beloond. Nou ja, ik moet eigenlijk eerlijk bekennen dat ik gewoon ben voorgedrongen. Ik was het wachten en zitten op een steen en houten bankje flink zat. En mijn billen, die toch al was dunner zijn geworden, ook!
Toen wij in het ziekenhuis aankwamen zat er al een hele rij mensen te wachten, maar nadat ik vernam dat de dokter eindelijk beschikbaar was, heb ik gewoon beleefd aangeklopt en de arts vertelde mij dat ik gelijk kon binnenkomen. Dus eigenlijk is het de schuld van de dokter (..hihi..).
De arts, dr. Kasirye, onderzocht Alvin heel grondig, vroeg moeder het hemd van haar lijf en hij bestudeerde langdurig de rontgenfoto's. De arts kwam tot de conclusie dat er iets mis was met Alvins heup. Aan de ene kant zat de kop keurig in de kom, maar bij de andere heup was dit niet het geval. Waarschijnlijk is dit tijdens de geboorte al gebeurd, want Alvin kwam ook al met gestrekte beentjes ter wereld (hij kan zijn benen niet buigen).
Ook is er sprake van een scoleose in zijn rug, zag de arts op de foto's.
Helaas had ik destijds geen foto's van zijn voeten (ook vergroeid) laten maken, zodat dit alsnog moet worden gedaan.
Aangezien het zaterdag is, kon dit niet vandaag en nabij het dorp waar Alvin woont, is ook een klein ziekenhuis waar dergelijke foto's gemaakt kunnen worden.
Dit mag moeder zelf met Alvin gaan doen en voor de kosten hiervan heb ik haar geld gegeven. Rontgenfoto's (4 stuks) kosten namelijk veel geld..wel 8 euro!
Maar voor de moeder van Alvin is dat echt heel veel geld.
13 july wordt Alvin in het Mulago ziekenhuis verwacht waar een multi disciplinair team zich al over hem heeft gebogen. Dan zal er ook worden besloten wat de mogelijkheden zijn. Afwachten dus eventjes.
Na onze afspraak hebben we met zijn drietjes in een hotel gegeten. Moeder en Alvin keken hun ogen uit. De menu kaart moest eerst door het personeel voor moeder vertaald worden, voordat een keuze kon worden gemaakt.
Alvin zat de hele tijd gezellig te kwebbelen en ik vond het ook heel erg jammer dat ik geen Luganda spreek.
Het eten was behoorlijk veel en toen de ober kwam, vertelde Alvin, zo klein als hij is, dat hij een zakje wilde om de rest van zijn eten mee te nemen, omdat hij vol zat.
Ook de restant van de kipstukjes van moeder werken op het aluminiumfolie geschoven en alles verdweem in een papieren zak. Die Alvin de wandeling terug naar de Matatoe stevig vasthield.
-
27 Juni 2010 - 09:24
Edje:
Hoi Anita,
Weer een hele onderneming. Oehlala, dat voordringen ben je daar dus niet verleerd. Wat slim van Alvin om een zakje te vragen voor het overgebleven eten. Zo kunnen ze nog een keer genieten van het restje. Hopelijk wordt je inspanning beloond en kunnen de juiste mensen Alvin opereren en laten revalideren. Groetjes Edje
-
27 Juni 2010 - 15:29
Mam Maria:
We zijn zojuist terug uit Limburg en meteen de laptop opgestart. En ja... opnieuw een stukje van je. Alvin, een jochie om je hart te stelen, daar weten we alles van. Een voorrecht om het bezoek aan hem meegemaakt te hebben. We hopen zo dat hij straks verantwoord!!! geopereerd kan worden door een deskundige arts en dat de operatie ook slaagt en wel het voornaamste dat hij straks ook lopen kan. Aan jou zal het niet liggen. Het is wel erg druk voor je, veel zorgen, maar wat zul je ook genieten van zijn blijde koppie.
liefs van ons.
-
29 Juni 2010 - 08:19
Theo:
Hoi Anita,
Ik was even op achter met je verslagen,maar wat een geweldige resultaten heb je bereikt.Het zal niet altijd meevallen,maar dankzij jou doorzettingsvermogen krijg je dit allemaal maar mooi voor elkaar.I'm impressed!Veel liefs Theo -
17 Juli 2010 - 18:19
Alexandra En Hannie:
Hoi lieve Anita,
Het zou toch geweldig zijn als deze lieve Alvin door jou inzet geholpen zou kunnen worden.
lieve groet van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
