Nieuwe dag, nieuwe kansen!
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Uganda on wheels
21 Juni 2010 | Oeganda, Mukono
Mijn ouders zijn weg, Ineke is weer terug naar Sudan en ik zit weer alleen in mijn vertrouwde banda.
Te kijken naar al het lekkers wat mijn ouders voor mij hebben meegenomen. Stroopwafels, Unox worsten, mix voor chili con carne, chocola, kruiden, Hollandse kaas, crackers, koffie en nog veel meer.
Ook zijn er nu zeven nieuwe vrijwilligers en gisteravond hebben we met zijn allen spaghetti gegeten en als toetje.....mijn paaseitjes. Dat waren er zoveel dat ik ze toch nooit op zou kunnen. En dat vond iedereen natuurlijk wel een welkom geschenk!
Vanavond is het mijn beurt om te koken en op het menu staat: chili con carne, met heeeeel veel groente. Want na een maand lang hotelvoedsel te hebben gegeten, waarbij het woord “groente” niet in de vocabulaire staat, ben ik toe aan...jawel...aubergine en tomaat.
Nog zes weken te gaan. En als ik heel eerlijk ben, zie ik ook alweer uit naar 26 juli. Mijn thuis, mijn bed, gewoon een warme douche met schoon water, een toilet bij de hand met zacht toiletpapier, mijn ouders, mijn familie en vrienden en ook zie ik uit naar mijn werk en mijn collega's.
Maar...zover is het nog niet. Gelukkig maar, want ik heb nog een hoop te doen!
Sommige dingen lijken zo gemakkelijk, maar als je ervoor staat, dan is het best lastig. Bijvoorbeeld: aan wie ga ik de vele mooie kinderkleren en speelgoed geven die ik van mijn collega Eric (Van Tatenhove) heb gekregen? Of alle mooie viltstiften en pennen van Arnold en Lidwine.
Er is nog een aantal rolstoelen en driewielfietsen (en toebehoren) die nog een goede bestemming zullen krijgen.
Met de zusters van het kinderhuis wil ik nog op pad om een melkkoe te kopen.
Roland en zijn vriend Ron komen nog een week waarin zij (en ik kijk) met de gehoorapparaten aan de slag gaan (wat is dat toch geweldig!!!!).
En ik wil voor de ouders van Alvin de contacten leggen met de arts die hem mogelijk kan opereren en de nazorg proberen te regelen en dat wordt mijn eerste stap.
Morgen om half 7 word ik opgehaald door de taxi (zo vroeg rijden de matatoes volgens mij nog niet) om naar het Mulago ziekenhuis te gaan. Een nieuwe dag met weer nieuwe kansen!
Maar nu eerst....koffie en een heerlijke cracker met Hollandse kaas!
Te kijken naar al het lekkers wat mijn ouders voor mij hebben meegenomen. Stroopwafels, Unox worsten, mix voor chili con carne, chocola, kruiden, Hollandse kaas, crackers, koffie en nog veel meer.
Ook zijn er nu zeven nieuwe vrijwilligers en gisteravond hebben we met zijn allen spaghetti gegeten en als toetje.....mijn paaseitjes. Dat waren er zoveel dat ik ze toch nooit op zou kunnen. En dat vond iedereen natuurlijk wel een welkom geschenk!
Vanavond is het mijn beurt om te koken en op het menu staat: chili con carne, met heeeeel veel groente. Want na een maand lang hotelvoedsel te hebben gegeten, waarbij het woord “groente” niet in de vocabulaire staat, ben ik toe aan...jawel...aubergine en tomaat.
Nog zes weken te gaan. En als ik heel eerlijk ben, zie ik ook alweer uit naar 26 juli. Mijn thuis, mijn bed, gewoon een warme douche met schoon water, een toilet bij de hand met zacht toiletpapier, mijn ouders, mijn familie en vrienden en ook zie ik uit naar mijn werk en mijn collega's.
Maar...zover is het nog niet. Gelukkig maar, want ik heb nog een hoop te doen!
Sommige dingen lijken zo gemakkelijk, maar als je ervoor staat, dan is het best lastig. Bijvoorbeeld: aan wie ga ik de vele mooie kinderkleren en speelgoed geven die ik van mijn collega Eric (Van Tatenhove) heb gekregen? Of alle mooie viltstiften en pennen van Arnold en Lidwine.
Er is nog een aantal rolstoelen en driewielfietsen (en toebehoren) die nog een goede bestemming zullen krijgen.
Met de zusters van het kinderhuis wil ik nog op pad om een melkkoe te kopen.
Roland en zijn vriend Ron komen nog een week waarin zij (en ik kijk) met de gehoorapparaten aan de slag gaan (wat is dat toch geweldig!!!!).
En ik wil voor de ouders van Alvin de contacten leggen met de arts die hem mogelijk kan opereren en de nazorg proberen te regelen en dat wordt mijn eerste stap.
Morgen om half 7 word ik opgehaald door de taxi (zo vroeg rijden de matatoes volgens mij nog niet) om naar het Mulago ziekenhuis te gaan. Een nieuwe dag met weer nieuwe kansen!
Maar nu eerst....koffie en een heerlijke cracker met Hollandse kaas!
-
21 Juni 2010 - 07:11
Lau En Mam:
lieve Anita,
Als we dit schrijven ben je vast aan het genieten van je crackers met kaas. Wie weet dat als je heel zuinig bent, je 's morgens nog lang kunt genieten van dit lekkers. Wij vonden het heel bijzonders je te zien en te zien werken in jouw omgeving in Unganda. Maar thuis zijn met schoon water, electra en inderdaad verse groenten is ook heel bijzonder.
Er staat nog heel wat op je programma en dat is ook wel goed na de stilte die er moet zijn nu iedereen weer vertrokken is. We kijken er naar uit je over 6 weken weer te zien. Veel succes met Alvin morgen en dat lukt je, dat weten we inmiddels.
heel veel liefs en dikke knuffel van ons. -
21 Juni 2010 - 07:40
Monique:
Lieve Anita,
Wat zul je ontzettende veel geleerd hebben in de afgelopen maanden.Niemand die deze ervaringen van je af zal kunnen nemen. Ik hoop en wens dat je de aankomende weken daar nog veel mooie dingen mag beleven.En ik begrijp ook heel goed dat je uitkijkt naar het normale Hollandse leven, met z'n miezerige zomer (kaplaarzen kun je gewoon aanhouden) het toiletpapier van de Dirk en een warme schone douche. Als er een is die hem verdiendt heeft dan ben jij het wel!! Hou vol meis nog even en als je weer hier bent dan denk je vast wel terug aan de rustige momenten daar in het verre Afrika. Dus neem het nog maar met volle teugen in je op.
Ik geef je een dikke knuffel uit een koud miezerig Zandvoort!
xxx
Monique
-
21 Juni 2010 - 08:50
Eric Van Tatenhove:
Hoi Anita,
Ik hoop dat de keuzes die je moet maken mbt de weg te geven kleren en andere zaken niet te moeilijk gaan worden. Eet smakelijk in iedere geval!!!
Eric -
21 Juni 2010 - 14:58
Oom Ruud Tante Wilma:
Het is toch heel apart dat je met de kleding en spulletjes die je nog hebt nog geen bestemming voor kan geven. Misschien zijn de zusters er wel heel erg blij mee voor de kinderen in het huis. Misschien iets om een vergoeding voor het verblijf van Richard te combineren, je weet maar nooit, nee heb je al en ja kan je krijgen,wie weet lukt zoiets ook al.Ook wij zien er naar uit als je weer in Holland bent samen met Maria en Lau.Maar voorlopig kunnen ze je nog niet missen je hebt nog veel te doen.En wat je nog gaat doen het zal je lukken zeker weten. We wensen je nog veel inzicht met de activiteiten voor de juiste beslissingen.Veel succes en een stevige knuffel van ons beiden.xxxx -
21 Juni 2010 - 17:17
Nelly Welters:
Hallo Anita,
even voordat ik naar de zangkoorrepetitie ga: meid, je hebt de wereld in beweging gebracht! Wat een fantastische reacties en wat heerlijk dat je ook directe hulp krijgt bij het audiologisch project dat je hebt opgestart en waar je je nog zoveel zorgen om maakt. Toevallig heeft de school waar onze Tycho op zit twee weken geleden een volledig nieuwe solo-apparatuur gekregen, ze zijn daar heel blij mee, maar het is wel zo dat ook de school, lees leerkracht, hier achter moet staan, hij/zij moet ook haar bijdrage leveren. Maar het werkt!
Ik neem aan dat we nog wel wat wapenfeiten van je horen, dus.. tot de volgende keer,
groetjes,
Nelly en Peter -
21 Juni 2010 - 20:06
Liet Hellebrekers:
Hoi Anita,
Ik zag dat Nelly vóór het koortje heeft gemaild, ik doe het erna. We zingen in hetzelfde koor en op maandagavond is de wekelijkse repetitie.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je nu onderhand wel echt gaat verlangen naar de voor ons zo normale dingen, zoals een warme douche en alles wat daar mee te maken heeft. Dat wordt genieten.
Maar genieten kun je zeker van de prestaties die jij daar hebt geleverd, want dat is niet gering.
Jouw enthousiasme en doorzettingsvermogen inspireert nog diverse andere mensen die dit zonder jou waarschijnlijk nooit zouden doen.
Ik hoop dat jullie samen nog een gezellige, maar ook nuttige tijd hebben waar iedereen met voldoening op kan terugkijken.
Ik heb het al vaker geschreven maar ik schrijf het weer, heel veel succes met alles wat je doet.
Ik vind je een kanjer!
Hartelijke groet van
Liet
-
21 Juni 2010 - 20:30
Edje:
Hoi Anita,
Nog 6 weken waarin ongetwijfeld veel gaat gebeuren. Maar wat heb je al veel bereikt. Echt niet te geloven.
Geniet van je lekkernijen en denk aan je vitamines.
Groetjes Edje -
22 Juni 2010 - 15:13
Jetty:
Anita, heel erg bedankt voor alles wat je doet. Ik vind je een bijzondere vrouw.
Enne, die (warme)douche enzo, heb je dik verdiend meid.
xx, Jetty
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
