De koe
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Uganda on wheels
09 Juni 2010 | Oeganda, Mukono
Ik dacht dat het vrij eenvoudig zou zijn. Het kopen van een goede melkkoe.
Er lopen hier overal zoveel koeien rond en wat is er gemakkelijker dan een mooie vette koe uitzoeken, kopen en laten transporteren naar het kinderhuis waar Richard woont.
Maar helaas, zo eenvoudig blijkt dit niet te zijn.
We (Maria, Lau, Ineke en ik) hadden via via een contactpersoon die ons in contact zou brengen met enkele boeren, die koeien verkochten.
Ik had mij al flink laten waarschuwen dat deze handel vaak zeer corrupt is en dat de boeren het liefst hun slechtste koe voor de meeste shillings willen verkopen. Gelukkig was Lau mee. En Lau is een expert als het om koeien gaat!
Op de eerste koe-kijkdag zouden wij met de chauffeur, die mij meestal overal heenrijdt, de eerste koe bezichtigen, want hij wist ook wel een adresje. Mijn ouders mochten gelijk kennismaken met de Ugandese tijd-mentaliteit, want 'mijn' chauffeur was er na 1,5 uur nog niet. Hij had wel telefonisch een aantal vage smoezen over de vertraging.
Afijn, we waren het al gauw zat en besloten de chauffeur niet meer te laten komen. We hadden ook geen tijd meer, want in de middag hadden we met Fred, onze koe-contactpersoon, afgesproken.
Na de lunch zou Fred (om 3 uur) op de afgesproken plaats staan. Wij hadden een taxi geregeld, want Fred was niet in het bezit van een auto en hij zou per boda boda komen. Exact om 3 uur kwam keurig de taxi voorrijden en het wachten was op Fred. Nou, jullie begrijpen het natuurlijk al...na 15 minuten nog steeds geen Fred. Toen ik hem belde vertelde hij dat hij al wel onderweg was, maar dat het nog wel een uurtje zou gaan duren. Toen was de maat voor ons vol en vertelde hem dat hij helemaal niet meer hoefde te komen.
Ja, ik weet het, het klinkt hard, maar we hadden het helemaal gehad met al die afspraken die gewoon niet worden nageleefd.
Wij zijn onverrichter zake naar huis teruggekeerd. Fred ook.
Twee dagen later hebben we het opnieuw geprobeerd met Fred.
Fred had van ons ongeduld geleerd en kwam exact op de juiste afgesproken tijd opdagen en per taxi reden naar het weiland. De eerste boer had, zoals hij vertelde, een heel mooie melkkoe. En daar stond ze. Een mooie dikke koe, 5 maanden zwanger en volgens de boer gaf ze wel 15 liter melk per dag. Lau bekeek de dame grondig (voor zover zij zich grondig liet inspecteren) en constateerde al snel dat deze koe helemaal geen melkkoe was, maar een vleeskoe.
En of ze zwanger was, dat was ook nog maar de vraag.
Voor de tweede koe moesten we zeker anderhalf uur over een zandpaadje rijden en al hobbelend op de bestemming te zijn aangekomen, konden we koe Sisi bewonderen. Een aaibare koe (wat ik natuurlijk wel leuk vond), die ook een aantal maanden zwanger was en volgens de boer drie jaar oud.
Inderdaad, de koe had prachtige uiers die waarschijnlijk voor veel melk konden zorgen, maar.....de koe had reeds grijze haren en waarschijnlijk niet van haar zorgen. Net als bij mensen worden koeien ook grijs als ze wat ouder worden. Een koe kan een leeftijd van 10 jaar bereiken, maar dan houd het wel een beetje op. Lau schatte in dat deze koe al zeker 7 jaar oud was.....en daarmee worden de zusters van het kinderhuis vast niet blij.
Fred beloofde nog betere koeien voordat mijn ouders naar huis gingen, want ik wilde per se Lau mee nemen. Maar nee hoor.
Helaas....de 'missie' koe is tot nu toe mislukt.
Als ik tijd heb, ga ik met de zusters (die er ook verstand van koeien hebben) nog op pad om een goede melkkoe te vinden, maar als dat niet lukt, dan zal het een financiële donatie worden. Maar dat heeft zeker niet mijn voorkeur.
Maar hoe dan ook, de Ugandezen zeggen: ”Beter een koe dan een vrouw”, maar deze vrouw wil toch een koe.
Er lopen hier overal zoveel koeien rond en wat is er gemakkelijker dan een mooie vette koe uitzoeken, kopen en laten transporteren naar het kinderhuis waar Richard woont.
Maar helaas, zo eenvoudig blijkt dit niet te zijn.
We (Maria, Lau, Ineke en ik) hadden via via een contactpersoon die ons in contact zou brengen met enkele boeren, die koeien verkochten.
Ik had mij al flink laten waarschuwen dat deze handel vaak zeer corrupt is en dat de boeren het liefst hun slechtste koe voor de meeste shillings willen verkopen. Gelukkig was Lau mee. En Lau is een expert als het om koeien gaat!
Op de eerste koe-kijkdag zouden wij met de chauffeur, die mij meestal overal heenrijdt, de eerste koe bezichtigen, want hij wist ook wel een adresje. Mijn ouders mochten gelijk kennismaken met de Ugandese tijd-mentaliteit, want 'mijn' chauffeur was er na 1,5 uur nog niet. Hij had wel telefonisch een aantal vage smoezen over de vertraging.
Afijn, we waren het al gauw zat en besloten de chauffeur niet meer te laten komen. We hadden ook geen tijd meer, want in de middag hadden we met Fred, onze koe-contactpersoon, afgesproken.
Na de lunch zou Fred (om 3 uur) op de afgesproken plaats staan. Wij hadden een taxi geregeld, want Fred was niet in het bezit van een auto en hij zou per boda boda komen. Exact om 3 uur kwam keurig de taxi voorrijden en het wachten was op Fred. Nou, jullie begrijpen het natuurlijk al...na 15 minuten nog steeds geen Fred. Toen ik hem belde vertelde hij dat hij al wel onderweg was, maar dat het nog wel een uurtje zou gaan duren. Toen was de maat voor ons vol en vertelde hem dat hij helemaal niet meer hoefde te komen.
Ja, ik weet het, het klinkt hard, maar we hadden het helemaal gehad met al die afspraken die gewoon niet worden nageleefd.
Wij zijn onverrichter zake naar huis teruggekeerd. Fred ook.
Twee dagen later hebben we het opnieuw geprobeerd met Fred.
Fred had van ons ongeduld geleerd en kwam exact op de juiste afgesproken tijd opdagen en per taxi reden naar het weiland. De eerste boer had, zoals hij vertelde, een heel mooie melkkoe. En daar stond ze. Een mooie dikke koe, 5 maanden zwanger en volgens de boer gaf ze wel 15 liter melk per dag. Lau bekeek de dame grondig (voor zover zij zich grondig liet inspecteren) en constateerde al snel dat deze koe helemaal geen melkkoe was, maar een vleeskoe.
En of ze zwanger was, dat was ook nog maar de vraag.
Voor de tweede koe moesten we zeker anderhalf uur over een zandpaadje rijden en al hobbelend op de bestemming te zijn aangekomen, konden we koe Sisi bewonderen. Een aaibare koe (wat ik natuurlijk wel leuk vond), die ook een aantal maanden zwanger was en volgens de boer drie jaar oud.
Inderdaad, de koe had prachtige uiers die waarschijnlijk voor veel melk konden zorgen, maar.....de koe had reeds grijze haren en waarschijnlijk niet van haar zorgen. Net als bij mensen worden koeien ook grijs als ze wat ouder worden. Een koe kan een leeftijd van 10 jaar bereiken, maar dan houd het wel een beetje op. Lau schatte in dat deze koe al zeker 7 jaar oud was.....en daarmee worden de zusters van het kinderhuis vast niet blij.
Fred beloofde nog betere koeien voordat mijn ouders naar huis gingen, want ik wilde per se Lau mee nemen. Maar nee hoor.
Helaas....de 'missie' koe is tot nu toe mislukt.
Als ik tijd heb, ga ik met de zusters (die er ook verstand van koeien hebben) nog op pad om een goede melkkoe te vinden, maar als dat niet lukt, dan zal het een financiële donatie worden. Maar dat heeft zeker niet mijn voorkeur.
Maar hoe dan ook, de Ugandezen zeggen: ”Beter een koe dan een vrouw”, maar deze vrouw wil toch een koe.
-
09 Juni 2010 - 18:13
Tante Wilma,oom Ruud:
O Anita wat een toestand met die koe,ik kan me voorstellen dat je blij was met Lau. Mijn hemel als je daar ook geen verstand van hebt is het ook heel moeilijk om dat te zien. Hopende dat de zusters er wel kaas van hebben gegeten, om de goede beslissing te nemen.Ik hoop echt voor je ,dat voordat je weggaat uit Uganda dit probleem opgelost wordt, anders blijf je je er toch zorgen over maken. Maar jou kennende zet je je hiervoor in, anders zou jij geen Anita heten. Anita hartelijk bedankt voor jullie mooie felicitatie kaart . Ook Maria en Lau bedankt voor de kaart heel erg leuk om daar aan te denken ondanks de problemen met de koeien . Lieve allemaal de hartelijke groetjes van Oom Ruud en Tanta Wilma.
-
09 Juni 2010 - 21:42
Theo:
Wat een gedoe om een koe, de veemarkt verloopt daar ook niet op rolletjes.Misschien moet je nu laarzen aandoen met een koeienprint.Ik wens je veel succs met operatie koe.xxxTheo -
10 Juni 2010 - 19:35
Nelly Welters:
Ha die Anita,
een waarheid als een koe, dat zeggen ze toch!
Tja, het heeft nu even niet zo mogen zijn, maar wie weet komt er onverwacht toch nog een acceptabele koe op je pad! Je weet het maar nooit, en bovendien, iedereen krijgt wat hij verdient, en als jij nu geen koe zou verdienen.....!!! Wie dan wel???
Vanuit het verre Limburg zal ik voor je duimen. Veel succes ermee,
groetjes,
Nelly en Peter -
13 Juni 2010 - 14:34
Liet Hellebrekers:
Hoi Anita,
Je hebt van irritatie en ergernis weer een grappig verhaal gemaakt!
Ik hoop dat de koehandel bij de volgende poging succelvol verloopt want het zou, na alles wat je al hebt klaar gekregen, te gek voor woorden zijn als dit handeltje niet zou lukken.
Succes!!
Liet -
13 Juni 2010 - 18:34
Roland:
Hoi Anita,
Net als iedereen hier lees ik je verslagen zoooo graag, ze zijn zoals iemand als schreef verslavend. Zo verslavend dat ik heb besloten aan te bieden om op korte termijn een weekje langs te komen in Uganda om te kijken hoe ik de hoortoestel aanpassing kan perfectioneren. Wil dan nog wat spulletjes meenemen waarmee ik denk dat het nog beter kan. Ook wil ik dan inventariseren of er nog behoefte is aan dingen die ik achteraf kan regelen. Ik ben er van overtuigd dat ik dit bij mij op de zaak wel geregeld krijg. En op het internationale paediatric audiological congress in Dubai vorige maand heb ik zoveel motivatie opgedaan jouw kindjes nog beter te laten horen.
Laat me graag weten of dit mogelijk is, ik zou het supergraag doen!
Roland -
14 Juni 2010 - 20:19
Ronny:
hi Anita,
een lieve groet van mij
-
25 Juni 2010 - 11:36
Edje:
Hoi Anita.
Toch nooit van jou gedacht dat je ooit nog eens een koe zou kopen. Nu moet dit natuurlijk ook wel een heel bijzondere koe worden. Met de tips van Lau moet dit jou toch ook weer lukken. Succes
Groetjes Edje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
